Bodrum'a yerleşmeyi düşünürken

Bodrum’a yerleşmeyi düşünmek çoğu insanın aklına sıklıkla gelir ama ciddi olarak gündeme gelmesi o kadar sık olmaz. Akla gelme nedenlerinin başında gelense bir sabah uyandığınızda artık o şehirde yaşamaktan yorulduğunuzu hissetmektir. Gri hava günlerdir tepenizdedir, güneş bir daha hiç çıkmayacakmışçasına kaybolmuştur. İş hayatınız tatsızdır. Her sabah o köprü trafiği, veya metro çekilmez olmuştur. Yine o servise mi bineceğim, yine o ofise girmek için dakikalarca asık yüzlü insanlarla asansör mü bekliyeceğim? Kimse mutlu değil. Mutsuzluklarını bulaştırıyorlar. Akşam olunca da ne yapıyoruz zaten? Bira ve TV. Arada halimiz olursa bir sinema. Bazen de bir restoran veya meyhane. Belki arkadaşlarla evlerde buluşup biraz kafa dağıtmaca… işte o kafa dağıtılan arkadaş meclislerinin uzun haftasonu gecelerinden birinde bu konu gündeme gelir. Hafta sonunun rehavetine alkol de eklenince insana da bir cesaret gelir. “Neyi bekliyoruz ki” sorusu beynin içinde saklandığı kıvrımdan kafayı kaldırmıştır. Sonra içilen her kadehle proje geliştirilir… sabah olur. Proje bir daha gündeme gelene kadar beynin kıvrımlarındaki yuvasına döner.

Kasım ayında bir pazar günü

Yazlıkçıların gittiği sonbahar döneminde Bodrum'da akşam yürüyüşündeyken çektiğim bir fotoğraf

Aralık ayında sokaklar arasında gezinirken

Bu anlattığıma benzer durumları yaşamadım diyen var mı? Bu blogu okuyan ve şu an İstanbul, Ankara gibi büyük şehirlerde yaşayanların hemen hemen tamamına yakınının buna benzer şeyler yaşadığını tahmin etmek zor değil. Yoksa şu an bu blog yerine başka şey okuyor olurdunuz. Benim burada yaptıklarım, ettiklerim, gördüklerim, yaşadıklarım yani kısaca Bodrum’lu bir hayat ilginizi çekiyor olmalı ki okumaktasınız.

O zaman buraya gelmeyi düşünenlerle yaşadıklarımı paylaşmaya devam edeyim. Daha once benzeri konularda yazdıklarımı okumamış olanlar vardır diye buraya ilk yazının linkini alıyorum; http://bodrumluhayat.blogspot.com/2011/03/bodruma-yerlesmek-icin.html Arşiv bölümünde bu yazıdan sonraki tarihlere bakarsanız içlerinde yine “Bodrum’a yerleşmek” konulu yazılar var.

Doğup büyüdüğünüz veya yerleşip hayat kurduğunuz şehri bırakıp başka yere göçmek kolay değil. Hem düşünsel anlamda hem hayat planı anlamında iyi çalışmış olmak gerekli. Bodrum’da bir anda kafası atıp şehrini bırakıp gelen var ama onların yaşadığı hayat bize uymaz. Çok ince elediğinizde, çok ihtiyatlı yaklaştığınızda da bir türlü yerinizden oynayamazsınız. Ortada buluşmak lazım. Hem o olsun, hem bu olsun, hem şu da olsun denilince bazen hiçbiri olamayabiliyor.

Şunu sorgulamak bence iyi bir başlangıç; ben şu an yaşadığım hayattan mutlu muyum? Cevabı ararken samimi olmak gerek. Eğer mutsuzsanız bunun nedenlerini iyi saptamalı. Mutsuzluğun ne kadarı çevresel meseleler, ne kadarı aile, ev, iş hayatından kaynaklanıyor. Yani daha iyi bir iş ve maaş olsa bir çok şey değişecekse o zaman Bodrum’a gelmek sizin sorununuzu çözmeyecektir. Iş hayatınızın tatsızlığı üzerine ailevi sıkıntı da varsa o zaman insan kurtuluşun ortamı terk etmekte olduğu yanılıgısına düşebilir. Onun için dediğim gibi sıkıntıların kaynağını iyi analiz edip, kendinize dürüst davranıp öyle bir karar aşamasına gelmenizi öneririm.

Yine bir aralık günü Yalıkavak sahili

Bodrum kimliği... teknede öğle rakısı

Yalıkavak'ta akşam çökerken

Bodrum’da ne iş yapılır konusunu daha önce de yazmıştım. Onun için burada tekrar etmek istemiyorum. Ama bir iki notu yazmakta sakınca yok. Mutlaka ama mutlaka önceden gelip gidip araştırma yapmanız şart. Bodrum ticaret odası kayıtlarına bakın, iş rehberlerini inceleyin. Ne tür iş grupları var, neler yapılıyor bunları inceleyin. Oraya gidelim bir kafe açarım ufak ufak başlarım diyenlerin hepsi hüsrana uğruyor. Çevre edinmeden, buraları tanımadan limon bile satamazsınız. Onun için hayal kurmamalı. Eğer İstanbul’da ya da başka şehirde belli bir adreste olmadan bir laptopla işinizi heryerden yapabiliyorsanız Bodrum’dan da yaparsınız.

Bir iş yapmadan zaten gelmeyeceğinizi düşünürüm ama yine de iyi araştırmanız gerektiğini söylemek istedim.

Şansım yaver gitmiş, eski, gerçek bir Bodrum taş evi bulmuştum. O zaman İstanbul ve Yalıkavak arasında yaşıyordum ve evi bir yıl aradım

Diyelim ki araştırdınız veya bağlantılarınız var, iş kısmı hallolacak gibi geliyor. O zaman gerekecek şey cesaret. Insane yıllar geçtikçe konformist oluyor, kök salıyor, harekete geçmekte zorlanıyor. Kendince bahaneler üretiyor. Ne bileyim, işte ormana gidiyorum yürüyorum diyor. Boğaza iniyorum balık rakı yapıyorum diyor. Tabii ki bunları yapacaksınız. Yapamıyorsanız zaten çoktan bitmiş olmalısınız… Ama bir zaman sonra bunlar yetmiyor.

Bodrum’a gelirken İstanbul’u yanınızda getirmemelisiniz. (Burada İstanbul bir kod. Ankara da olabilir). Bodrum’a yerleşmek demek hayat biçiminizi değiştiriyorsunuz demektir. Daha doğrusu böyle olmalı. Daha yalın bir hayatı seçmeli kendinizi buna hazırlamalısınız. Yirmi gömlek on pantalonlu hayatınız varsa o İstanbul’da kalmalı. Burada daha doğal bir hayat yaşayacaksınız. Sebze ve meyvanın en tazesini gidip pazardan alacaksınız. Ben İstanbul’da yaşarken, ofisimden cuma öğlen saatlerinde çıkıp alışveriş mi yapıyordum? Ama burada işe ara verip, hava iyiyse bisikletime atlayıp, yağmurluysa arabama binip sırt çantama sebze, meyva doldurup eve dönüyorum. Her hafta bunu yapıyorum. Yeni hayatımda bunu yapmak istediğim için böyle yaşıyorum. Yardımcıma siparişleri verip markete göndermek İstanbul hayatımdaydı, o hayatı bitirdim.

Doğum günlerim veya kız arkadaşımın bu konudaki eli açıklığı olmasa hala İstanbul’dan gelirken getirdiğim giysilerle yaşıyor olabilirdim. 

Bu konu daha çok laf kaldırır. Ara sıra yine üzerinde konuşuruz. Ama temel bir mesele var ki bu önemli. Eğer hayatınızı değiştirmeyi düşünmüyorsanız Bodrum’a gelmeyin. İstanbul’u kafanızdan atamayacaksanız da gelmeyin derim. Çünkü bunu beceremeyenler o zaman burada küçük İstanbul yaratmaya çabalıyorlar. Onlara da bize de yazık. Ha bir de konumuz dışı bir tür var. Onlar biraz İstanbul biraz Bodrum’da yaşıyorlar. Bunlar da ikiye ayrılıyor. Emekli olanlar ve çok varlıklı olanlar. Emekli olanlar çocuklarını, torunlarını özlüyorlar onun için İstanbul’a gidip birkaç ay kalıyorlar. Diğer kesim ise burada İstanbul’da nasıl yaşıyorsa ona yakın bir hayat sürüyor. Yazın Türkbükü’ndeler. Kışın belli başlı gittikleri birkaç mekan var. Onlar buradayken o mekanlara gitmemeye özen gösteriyorum. Çünkü çok can sıkıcılar. Benim puro/siyah cip diye bir şablonla tanımladığım tipler onlar işte.

Bodrum’a Cevat Şakir sürgün gelmiş, bizler vurgun geliyoruz. Öyle olmalı…