Bodrum'a yerleşmemin yıldönümü yaklaşırken

Bodrum'a tam zamanlı yerleşmemin üçüncü yılı bir hafta içinde dolacak. İkibindokuz yılının beş nisan günü İstanbul'dan gelen eşya yüklü kamyonu karşılamış ve o akşam ilk kez Bodrum'un içindeki bu evde uyumuş, sabah güneşi ilk kez bu odama dolmuştu. 

İstanbul'daki evi boşaltmadan önce gelip bahçeyi düzenliyorduk. İlk işim bu limon ağacını diktirmekti

Taşındığımın ertesi günü sabah güneşi odaya dolunca ışığı çok sevmiş bu kareyi çekmiştim

Bu yazıyı bu akşam yazmamın nedeni gün içinde twitter'da Ahmet Coka'nın sorduğu bir soruydu. Ahmet benim Mimar Sinan Üniversitesi'nde hocalık yapmaya çabaladığım dönemde grafik bölümünde öğrencim olmuştu. Sonra geçtiğimiz yıl twitter kanalıyla tekrar karşılaştık. Kendine has bir anlatım diliyle çok iyi işler çıkardığı bir de blogu var; http://cokabook.blogspot.com adresinde görebilirsiniz. Ahmet çok uzak olmayan bir gelecekte de Bodrum'lu olmaya aday. Bu konuda aklının çelinmesine destek olduğumu da itiraf etmeliyim. 
Gelelim Ahmet'in twitter'daki sorusuna. Soru aslında çok basit gibi görünen ama vereceğiniz cevapla sizi hayatınızı gözden geçirmeye yönlendiren bir soru: "Şimdi, şu an nerede olmak isterdiniz?" Buna verdiğiniz cevap, siz istediğiniz yerde mi yaşıyorsunuz, doğru işi mi yapıyorsunuz gibi bir çok meseleyi açığa çıkarır. Yani hayatınız doğru mu gidiyor?.. Bu bloga başlarken, ilk yazımda belirtmiştim; Bodrum ilk gördügüm o yaz tatilinden beri aklımın kaldığı bir yerdi. Hayat Bodrum'a yerleşmek fikrimi bazen erteletti, bazen önceliklerin arka sıralarına gönderdi ama hiç tümden gündemimden çıkarmama izin vermedi. Üniversite günlerinin romantik hayali olmasına da ben izin vermedim, hayat da yardım etti. 
İkibinbeş yılında bir toplantı için Gemlik'e gidiyordum. İlkbahardan yaza döndüğümüz günlerdi, Pendik'ten feribota binmiştim. Feribot henüz havalimanının olmadığı yıllarda, arabayla Bodrum'a gidişlerimizi hatırlatmıştı. Öte yandan tıka basa bavullarla, denklerle doldurdukları mütevazı arabalarıyla emeklileri gördüm. Kış bitmiş ve güneye doğru, yazlıklarına gidiyorlardı işte. Ben ne yapıyordum? Büyük ve yeni bir arabamla, üstümde gömlek ve ceketle bir logo sunumu için firmanın birine gidiyordum. Kendimi o gün iyi hissetmedim. Emeklilere imrendim. Dedim ki; onlar gibi olmak için illa emekliliğimi mi beklemeliyim? Gittiğim toplantıya bu ruh haliyle girdiğimi, mıy mıy konuşup her şeye bir kulp takan genel müdür ve yönetim kurulu başkanına sizinle çalışmaya devam etmeyeceğim dediğimi de çok iyi hatırlıyorum. Hayatımda beni sıkan şeyleri elemeye o müşteri adayıyla başlamış oldum. Bu anlattığım İstanbul-Gemlik mini iş seyahatinin bende çok etkisi olmuştu. Bodrum'a yerleşmeyi ciddi bir "proje" haline getirmem o günün hemen ertesidir.
Bu kısa yazıyı Ahmet'in bugün sorduğu o soru yazdırdı. Bu konuya devam edeceğim.
Ha peki soruya sen ne cevap verdin derseniz; şu an olduğum yerde, çalışma odamın penceresinden gelen baharın yeşilliklerdeki coşkusunu görebilirken, açık kapıdan içeri giren iyot kokusunu duyarken, Bodrum'u damardan yaşarken...

Neriman İstanbul'da yoktu, Yalıkavak'ta bana katıldı. Aslen Yalıkavak'lıdır yani