Bodrum'da kışı nasıl geçirdim?

Bir Haziran itibariyle resmen yaz başladı. Bu yazıya o gün başladım ama araya işler ve iki günlük Datça turu girince ancak bugün bitirebileceğim.

Şu sıralar hava da kendini havaya kaptırmış olmalı ki Bodrum’da yaz havası çalıyor. Hal böyle olunca, geride bıraktığımız kış sezonunun bir muhasebesini yapalım dedim. Bodrum’da ne yaptık, ne ettik? Nerelere gittik, neler yedik, içtik bir özet geçelim.

Ekim ayının altısında Yalıkavak’tan Bodrum’daki eve geçtim. O güne kadar hava çok iyi gidiyordu. Ama günler kısalmaya başlamıştı, geceler hafif serin oluyordu ve Yalıkavak’taki küçük evde içeride oturmaktansa Bodrum’daki bahçeli ve daha geniş evde yaşamak daha mantıklı olacaktı. Yalıkavak’ta kışın yaşamak kolay değil. Daha doğrusu oturduğum, tamamen yaz için düşünülmüş evde yaşamak zor. Hem Mahmut Kaptan da meyhanesini açmaya hazırlanıyordu. Açılışı kaçırmamak gerektiğinden Bodrum’a göçtüm. Tabii ben yazın Yalıkavak’ta kışın Bodrum’dayım deyince bana takılan çok oluyor. Hem bütün sene Bodrum’dasın bir de utanmadan yazlığa mı gidiyorsun diyorlar. Ama buraya geldiklerinde neden böyle yaptığımı görüyorlar, hak veriyorlar. Yalıkavak ile Bodrum arası hepi topu 17 km. Arada yüksekçe bir tepe var, onu aşarak gidiyorsunuz. Ama işte o tepenin ardıyla bu tarafı arasında yazın altı-yedi derece fark oluyor. Yalıkavak kuzeyli rüzgarlara açıktır ve yazın rüzgar genelikle kuzey ve kuzey batıdan eser. Bu da havayı serinletir, nemi sıfırlar. Yalıkavak’ta rüzgar esmediği gün sayısı –yaz sezonunda- bir haftayı bulmaz. Şu demek oluyor; yazın eviniz kuzeye açıksa hele biraz da denize yakınsa klima kullanmadan yazı geçirirsiniz. Oysa aynı tarihlerde Bodrum’un içinde insan buharlaşır. Bodrum’da yaşadığım ev yüz yıllık bir taş ev olmasına rağmen yatak odasının olduğu üst katta gece klimasız uyumak mümkün değil. Bazen aşağıda çalışma odasındaki sedirde uyumayı tercih ediyorum. Çünkü evde de aşağısı ile yukarısı en az dört derece fark ediyor. Evin dört tarafı açık ama bütün pencereli de açsanız nafile. Hava hareket etmiyor. Bodrum yüzünü güneye dönmüş bir sahil kasabası. Sırtını da dağa yaslamış sayılır. O dağ da kuzey rüzgarını bir öçüde engelliyor.

Bir ekim akşamında Ortakent

Bu fotoğrafı çok seviyorum. Aralık ayında bir gece Mahmut Kaptan'da vakit ilerlemişken, çalan müziğe yoldan geçen iki kişi dans ederek eşlik ediyor. Bu arada aralık ayında ısıtıcı olmadan dışarıda oturulduğu dikkatlerden kaçmasın

Ekim ayının ikinci haftası Mahmut Kaptan meyhaneyi açtı. Bu o ilk akşamdan bir kare

Gümüşlük Limon'un kapandığı günün sabahı

Kasım ayında Bodrum

Yağmur yaklaşırken Turgutreis

Her zaman en kalabalık meydan olan Halk Eğitim Merkezi'nin bulunduğu meydanın kış hali

Aralık ayında gün batımında

Ocak ayında Yalıkavak

Dediğim gibi ekim ayının altısında Bodrum’a göçtüm ve kendim için resmen kış mevsimini başlatmış oldum. Benim göçmem ne olacak? Laptop ve birkaç parça giysi o kadar. Yani iki çantayla iki yer arasında göçüp duruyorum.

Ekim, kasım ve aralık aylarında toplam beş gün İstanbul’a gidip gelme dışında sürekli Bodrum’daydım. Kasımda kış yüzünü göstermeye başladı. İlk fırtınalar, yağmurlar kışın sert geçeceğinin işareti oldular. Gerçekten de buranın şartlarına göre yoğun ve sert bir kış geçti. Geçen yıllarda dört beş fırtınayla kışı atlatırdık. Bu kış o kadar çok fırtına yaptı ki saymadım artık. Yine geçtiğimiz yıllarda bir iki bulutsuz şubat, mart gecelerinde ayaz yapar, ısı eksiye düşerken bu kış hiç değilse on gece eksiyi gördük. Akşam yürüyüşlerinde bere ve eldiven taktığım günler oldu.

Bir kış sabahı bahçede kahvaltı hazırlığı

Kış demek Bodrum'da mandalina demek

Yılbaşının ertesi günü

Evde kış gecelerini geçirdiğim köşelerden

Şubat ayında Bodrum

Kışın çok güzel bir havada Gümüşlük

Çok sakin bir kış akşamı

Bu da fırtınanın yaklaştığı bir kış akşamı

Yağmurlu günlerden birinde bahçe

İşte bazen kışın da böyle hava kalıyor, deniz kalıyor

Kış akşamlarının en hoş yanı evde şömine başında geçen zamanlardı.Hele dışarıda hızı saatte 100 kilometreyi geçen lodos varken kepenkleri kapatıp müzik dinleyerek geçirdiğim geceler kışın en iyi yanıydı. Ya da yağmur yağarken veya lodos Bodrum’u hırpalarken çizmeleri giyip Mahmut Kaptan’a gittiğim akşamlar çok güzel akşamlardı. Kaptanla ve ekiple muhabbet ederken tam artık gideyim diyordum, gök gürlüyor yağmur indiriyordu. Hadi bir yolluk bir yolluk daha derken geceler epey uzadı.

Ocak ayında yaptığım iki günlük Selimiye ve Datça gezisi bu kışın en güzel seyahatlerinden biriydi. Bodrum’dan karadan Datça’ya gidip feribotla dönmüştüm. Selimiye’yi bir uçtan bir uca gezerken gördüğüm insan sayısı yirmiyi bulmadı. O derece. Bu yıl feribot seferlerinin kışın -sefer sayısı haftada bir ikiye de inse- devam etmesi bana iyi geldi. Aklıma esince, hava da uygunsa çantayı arabaya atıp Ege’nin en güzel köşelerine turlayabildim. Ocak ayındaki bu gezi hepsinden daha zevkliydi çünkü bu ay buralarda doğanın uyanmaya başladığı ay. İstanbul’da baharlar bahar aylarında açar ama Ege’de mesela badem ağaçları ocak ayı sonunda baharlanıyor. Hele deli badem dedikleri türünün bembeyaz açarak Datça’yı süslemesine şahit olmak öyle böyle bir keyif değil. Önümüzdeki yıl hedefim ocak sonunda değil de tam açma zamanı olan şubat ayının ilk haftası oralara gitmek.

Ocak ayındaki geziden; Datça'dan feribotla ayrılırken

Ocak ayında açan baharlar

Muğla-Akyaka yolundan

Gökova altın sarısı 

Marmaris'te bir kış akşamı

Kimseciklerin olmadığı Selimiye

Ocak ayında Datça Mesudiye

Aynı geziden; Knidos

Palamutbükü. Ocak ayı

Datça

Kendisiyle Datça'da tanıştım

Mart ayında bu sefer dört günlük daha uzun bir tur yaptım. İş ile geziyi birleştirip, Antalya’da bir toplantıya katılıp dönüşte bir gece Fethiye, bir gece de Datça yaparak, yine feribotla Bodrum’a döndüm. Bu yolculuğun iki önemli yanı oldu. Biri ilk kez Bodrum-Çökertme-Ören-Akyaka yolunu sahilden kullanmamdı. Ki bu yolu ile ilgili blogda bilgi verdim. İkincisi de aynı gün Köyceğiz’de güneşli bir havada 17 derecede öğlen yemeği yedikten birkaç saat sonra Torosların tepelerinde –3 dereceyi ve karı görmemdi. İstanbul’un çetin kış dönemlerinde ne yapıp edip işleri buradan halledip hiç İstanbul’a adım atmamış, o yüzden de hiç kar görmemiştim. Aşağıdaki fotoğraflar bu geziden.

Fethiye'ye doğru

Gökova'nın Bodrum tarafından Datça'ya bakış

Bir tek insanın dahi olmadığı Çökertme sahili

Ören girişindeki termik santral

Akbük

Hayatımda ilk kez Akbük'ü gördüm ve vuruldum. Yazın bu sakinlik olmayacak tabii

Köyceğiz

Toroslar

Toroslar

Bomboş Kaş sokakları

Fethiye

Datça

Datça'da köyde domuz eti, çağla ve portakalçello'lu menü

Bodrum’da kışın ne yapıyorsun diye çok soran oluyor. Hemen ardından gelen ikinci soru sıkılmıyor musun? Bu tamamen kişiyle ilgili. Ben kendimle iyi geçindiğim, yalnızlığı, sakinliği sevdiğim için, en önemlisi her gün bir şekilde işimi buradan yürütebildiğim ve de Bodrum’u çok sevdiğim için sıkılmanın ne olduğunu bilmiyorum. Herşeyden önce buranın kışı ile yazının arasında çok fark var. Hem insan kalitesi kışın daha iyi, hem kasabanın ortamı yaza göre çok çok daha iyi. Kalabalık yok. Abuk sabuk tipler yok. Bodrum’lular, benim gibi burayı sevip yerleşenler ve hafta sonları burayı sevip gelenler var. Yani kışın Bodrum’da olmaktan mutlu olanlar bir aradayız. Meyhaneler kararınca kalabalık. Balıklar ve mezeler yaza göre çok daha özenli. Malum, yazın ne versen gidiyor. Kışın öyle değil ama. Bir iki bozuk, bayat mal verirse o meyhanenin önünden bile geçmeyiz. Bakmayın burası yaz yeri ama yaz sezonu dediğiniz topla, çarp, böl 75 gün. Sonra 290 gün biz burada başbaşayız. Akıllı işletmeci bunun farkında olan işletmecidir.

Yılbaşı öncesi Bodrum

Ocak ayında Gümüşlük'teki kahve

Ocak ayında İasos

Pırıl pırıl bir kış günü

Şiddetli lodosun devirdiği yılbaşı çamımız

Fırtınadan hemen sonra barlar sokağı

Belediye işçileri fırtınanın hasarını onarıyorlar

Bu kış Bodrum tadilat ve alt yapı çalışmalarıyla geçti.

Kos'tan yağmur geliyor

Balıkçılar çarşısının girişi

Balıkçılar çarşısının Bana göre en iyi meyhanesi Deniz Feneri

Soğuk fakat güneşli bir hafta sonu

Kışın yağmurlarla beraber pazarda otlar bollaşıyor

Ha bu arada Türk Yıldızları da gökyüzümüzü şereflendirdiler

Tabii benim gibi rakı, meyhane, sohbet sevenler için bir mabed olan Mahmut Kaptan’ımız sadece kışın açık. Bu da burada yaşamanın bir ayrıcalığı.

Artık yazının başında dediğim gibi resmen yaz sezonuna girdik. Ortalık hareketlenmeye başladı. Okullar henüz kapanmadığı için yükünü tutmadı belki ama yollardaki araç sayısının artması bile yazın geldiğinin bir işareti. Kışın hiç duymadığımız korna sesleri 34 plakalı araç sayısı hakkında fikir veriyor. Bu sabah ilk defa bahçede kahvaltı ederken güneşten saklanmaya başladım. Öğlen bir ara bahçede gezinirken de ilk defa ciddi ciddi yakmaya başladı. Ve birkaç gündür artık evin içi dışarıdan serin. Bunlar hep yazın işaretleri.

Bir sabah kalkacağım ve bahçeye çıktığımda boncuk boncuk terleyeceğim. İşte o gün kahvaltıyı edip, alacağım birkaç parça eşyayı ve kedim Neriman’ı arabaya atıp Bodrum’daki evi kilitleyeceğim. Sonra da ver elini Yalıkavak günleri...