İstanbul'a altmış saat zor dayandım

İstanbul’a gidiş gelişlerim buradaki hayatımı gözden geçirmeme neden oluyor diye yazmıştım. Bunun yanında ayda bir İstanbul’a gelen ve daha önce hayatının 48 yılını orada yaşamış biri olarak İstanbul’daki -bence olumsuz-gidişatı da daha iyi gözlemleyebiliyorum. Eğer İstanbul’a özel bir ilgisi, bağı, sevgisi yoksa, orada yaşayanları pişmek üzere tencereye konan ıstakoza benzetiyorum. Istakozu ılık suya koyarlar ve tencerenin altını açarlar. Istakoz kalın kabuğu nedeniyle sudaki ısı değişimini hemen algılayamaz üstelik yapısı nedeniyle dayanıklıdır da. Bir süre sonra bir bakmışsınız ıstakoz haşlanıvermiş. İstanbul’da yaşamak da böyle bir şey. Benim Fenerbahçe’de, ve Kalamış’ta yaşadığım yıllar arabayla Pazartesi sabahları birinci köprüden (ikincisi zaten henüz yapılmamıştı) karşıya geçerken, trafik Çamlıca çıkışını biraz geçince tıkanırdı. “Burası da yaşanmaz oldu” diye söylenirdik. Şimdi ta Şükrü Saraçoğlu’nun orada tıkanıyormuş. Yakında daha da kötü olacak. İnsanlar gün içinde saatlerce trafikte zaman kaybediyor. Yirmi yıl önce bu kadar kötü değildi. On yıl önce yirmi yıl öncesine göre daha kötüydü. Şimdi on yıl öncesine göre daha kötü... böyle gidiyor. Istakozun haşlanması gibi, içinde yaşadıkça alışır gibi olunuyor ama aslında tükenmeye devam ediliyor.

İstanbul yaşaması maliyetli bir kent. Çok bedel ödeniyor. Üstelik en basit ihtiyaçlar için ödeniyor bu bedel. İşinden evine gidip gelme gibi, hafta sonu bir eğlenceye gitme gibi. Yiyecek içecek maliyetleri, kira veya konut fiyatları gibi. Yani masraflı bir şehir. Bunu ödeyip de karşılığını aldığınızı düşünüyorsanız sizin için mesele yok. Köprüden geçerken manzaraya bakıp tadını çıkarın. Ama kış sabahı, hava karanlık ve dışarıda pis bir yağmur yağarken uykulu gözle evden çıkıp, serviste uyuyarak işine gidenlerin mutlu olduğunu hiç sanmıyorum. En iyi ihtimalle Maslak’ta şık bir plazada bile çaışıyor olsa akşam aynı şekilde evine gitmek için yine aynı bedel ödenecek. Akşamın sekizinde dokuzunda eve giden birinin ertesi sabah altıda tekrar aynı şeyleri yaşamak için kendine ayıracak ne kadar zamanı olabilir ki? İstanbul’da yaşamak için ödenen bedel derken bunları kastediyorum. Ve insan bu bedelleri, şehir hayatının yıllar içinde kendi ruhunda ve vücudunda daha ağır tahribat yapması için ödüyor. Yani kendini mahvetmek için kiralık katil tutuyorsun ve parasını kendin ödüyorsun.

Tam karşıda İstanbul'un en çirkin yapılarından TRT binası, solda ona nazire yapan Pera Palas Oteli

Nişantaşı ile Asmalımescit'in kalite makası gittikçe açılmış

Bu gidişim de iş içindi ve ofisten Bodrum’a taşınacak malzeme vardı. O yüzden yine arabayla gittim. Bir ay arayla ikinci kez araba yolculuğu yapmış oldum. Bu süre içinde yollarda gördüğüm tek olumlu değişiklik Bafa Gölü yolundaki 10 km’lik bozuk satıhın düzeltilmesi olmuş. Ama Balıkesir-Akhisar arasında adı duble kendi tek olan yollar hala öyle duruyor. Karayollarının son birkaç yıldaki kadar kötü çalıştığı zamanı hatırlamıyorum.

Bodrum'un çıkışındaki Torba'daki Opet'ten her zamanki gibi yakıt alıp, kahvaltı yapıp saat 10:30'da yola çıktım. 18:30'daki Bandırma feribotuna biletim ve binmek için zamanım vardı o yüzden Susurluk’a geldiğimde dinlenmek için tesislerden birine girdim. Cep telefonuma gelen mesaj keyfimi kaçırdı çünkü poyraz yüzünden sefer iptal edilmiş. O gün ikinci köprü ve Haliç köprüsünde bakım çalışmaları başladığı için istanbul’da trafiğin arap saçı olduğunu tahmin etmek zor değildi. Benim de derdim Yenikapı’ya yanaşmak ve trafiğe girmeden Tepebaşı’na otele gitmekti. Neyse, Yalova’dan Yenikapı seferi olduğunu hatırlayıp, yoldan internetten bilet alıp Yalova’da kuyruğa girdim. Arabadan inince etrafımda gezinen insanlara baktım, şaşakaldım. Arabistan’dayım sandım. Gerçek arapların yanısıra bizim vatandaşların takkelisi, peçelisi yani arap gibi olanları sarmış etrafı. Park alanının bir ucundan diğerine "yaa ağma yaağı leeee höööyy" diye bağıran, bermudalı, göbeği tişörtünden çıkmış, ayağı plastik terlikli insanı andıran yaratıklar. Bu söyleneni anlayıp aynı üslupla karşıdan cevap veren bir diğeri. Nasıl böyle berbat bir hal aldı buralar diye düşünürken feribota bindik. IDO özelleşince sürekli açık olan tv’lerde Kanal 24 yerine NTV yayını yer almış. Eh artık NTV de mahçup bir iktidar yanlısı kanal olduğuna gore biraz daha light Kanal 24 yayınlanıyor sayılır. Feribot müşterisinin yarısından çoğu sözünü ettiğim arap ve ona benzeyen canım halkımdan oluşuyordu. Kalan bölümünün de çoğunluğu başörtülü muhafazakar kesimdi.

Yenikapı'ya yaklaşırken

Geç de olsa Yenikapı’ya geldiğim için memnun bir şekilde trafiğe karıştım. Ilk fark ettiğim şey sürekli çalan kornalar oldu. Bodrum’da korna çalınmamasına o kadar alışmışım ki çok rahatsız etti. Ittire kaktıra otelime, Pera Tulip’e vardım. Üstümü değiştirip karnımı doyurmak için Asmalımescit’e çıkıp Cavit’e gittim. Cavit’in özlediğim sardalyasından söyleyip iki kadeh içip yorgunluğumu attım. Bir rastlantı sonucu o akşam alt salonu kapatmış olan Yale Üniversitesi’nden gelen gençlerle aynı yerdeydim. Cavit ile karşılıklı oturduğumuz için alt salonda bir köşedeydik. Yemeğin sonunda gençler ayağa kalktı ve bir şarkı söylemeye başladılar. Muhtemelen üniversite korosunun üyeleri olan gençler kulak pası sildiler. Aşağıya hem bu videoyu ekliyorum hem yüklediğim Youtube linkini veriyorum; http://www.youtube.com/watch?v=Njr30gnc5b4&feature=g-upl  İzlemenizi öneririm.

Cavit'in sardalyası

Asmalımescit ile ilgili bir iki gözlemimi ve fotoğrafı da paylaşmak istiyorum. Sonunda söylediğimi baştan söyliyeyim; Asmalımescit’i bitirmişler. Bu, iktidarın bilinçli politikası sonucu oluşan bir durum. Günün birinde padişahı yuhalamışlar ya. Asmalı’nın bu halinde bunun etkisi yoksa ben hiç bir şey bilmiyorum. Kaldırımlardaki masaları kaldırmak esnafı batırmanın bir yöntemiydi. Bu uygulandı. Bir zamanların canlı Asmalı’sından eser kalmamış. Yıllardır gittiğimiz Aslan’ın meyhanesi kapanmış. Babylon Lounge’a giden sokaktaki tekilacılar bitmiş. Durumu önceden gören İrfan abimiz Flamm’ı devretmişti zaten. O zaman niye devrediyorsun diye sorduğumda “buranın müşteri kalitesi değişiyor, biracılar artıyor” demişti. Haklı çıktı. Şimdi o biracılara bile yer yok artık. Bu iktidarın içki içen, eğlenen kitleye tahammülü yok. Son derece gerici bu kafalarla İstanbul da giderek muhafazakarlaşmıştı, artık daha geriye gidiyor. Ama ıstakoz meselesi burada da geçerli. İstanbul’da yaşayanlar bunun farkında değil, öyle yaşayıp gidiyorlar. Ya da farkındalar öyle seyrediyorlar. Artık hangisiyse…

Kaldığım oteli de Araplar basmış. Sadece gözleri açıkta kara fatmaları ellerinde taşlı işlemeli iPhone’lar ile lobide otururken görmek hiç de iyi gelmedi. Çoluk çombalak, dört kadınlı Arap aileleri berbat bir görüntü. İktidardaki sünni ve ümmetçi zihniyet ile bu rezil Araplar iyi örtüşüyor. Bence İstanbul artık onlara göre, bu görüşe uygun dizayn ediliyor. Asmalı da bir sure sonra dönüşecek. İktidara yakın bir firma müteahhitliğini yapacak. Asmalı hepten bitecek.

Pera Tulip otelinin odaları yenilenmeye başlamış

Asmalımescit Caddesinin girişindeki Asmalı Bar kapanmış 

Sofyalı Sokaktaki Arslan'ın meyhanesi de bitmiş, kapanmış

Flamm geleceği görüp önceden devredilmiş, biracı olmuştu. O akşam bomboştu. Beş yıl önce bu sokaktaki masalarda oturur yemek yer içerdik

Tıklım tıklım olan tekilecıların hali

Eskisine oranla bomboş Sofyalı sokak

Geçitin yarı dolu hali

Ertesi gün ofisteki giysilerimi bavullara yerleştirdim ve artık ofisteki bazı eşyalarımı boşalttım. İstanbul’daki ofisime en fazla ayda iki üç gün geliyorum. Kullanmadığım iki odayı kiraya vermeye karar verdim. Ofisi birlikte kullandığım arkadaşlarım da tamam deyince, kendi bölümümü boşalttım ve iki arkadaş bir odaya geçtik. Şimdi benim bölüm kiralık. Eğer istediğimiz gibi birini bulamazsak önümüzdeki yeni kira döneminde artık o ofiste olmayacağım. Belli olmaz belki tümden şirketi tasfiye eder Bodrum’da yeni bir oluşuma başlarım. Önümüzdeki birkaç ay bunu gösterecek. Aslında gönlümden geçen İstanbul ile ilişkimin minimuma inmesi. Sevdiğim dostlar ve ailemin İstanbul’da yaşayan kalan fertleri dışında Istanbul ile ilişkimi tamamen kesmek ise hedefim. Onun da zamanı gelecek. Yani senede bir iki kez dışında hiç gitmesem kendimi çok daha iyi hissedeceğim.

Öğlen yemekleri için en iyisi hala Helvetia

Kışları İstanbul'da daha çok zaman geçireceğimi tahmin edip ofiste bıraktığım giysilerimi alıp Bodrum'a götürdüm

Bu da Nişantaşı'ndaki Medica'nın tavanı. 

İstanbul’daki son akşamımı sözünü ettiğim sevdiğim dostların bir bölümüyle geçirip, Sabahattin’de her zamanki gibi mükemmel bir yemek yedik. Ertesi sabah kahvaltı yapıp Yenikapı’dan 14:00 feribotuna binip Bandırma’ya geçtik. Güneye doğru yol aldıkça göğün mavisi koyulaştı, manzara değişti. Söke’deki Ortaklar’da çöp şiş ritüelini yerine getirip Bodrum’a vardık. 

Sabahattin'deki ekipten Mihriban ve Yıldırım

Amirim Selçuk ve Oğuz. Bu fotoğrafları çekerken mezeler geldi ve heyecandan sağıma soluma dönmeyi unutup mezelere odaklandım. O yüzden iki yanımdaki dostlar kadraja giremedi

Bodrum'a doğru yola çıkmadan önce Galatasaray'daki House Cafe'de vitamin aldım

Yenikapı'da feribot beklerken

Yanaşırken kirli camlar ardından Bandırma 

İstanbul'da sticker bastırıp Bodrum'da dağıttım. Bu da arabama yapıştırdığım sticker

Akhisar yolunda çektiğim bir kare. Hayatımda bu kadar çirkin bina az gördüm 

Manisa'ya girerken Spil dağı

Ortaklar'da çöp şiş.... of of offf

İstanbul'daki geleneksel Lale Plak soygunumda elde ettiğim ganimetten bazıları

Derhal kendimi sokaklara attım. Çevremde aydınlık yüzler, el ele gezinen çiftler, şortlu insanlar, tıklım tıklım kafeler, cıvıl cıvıl seslerin sokağa taştığı meyhaneler çok iyi geldi. Ait olduğum yere gelmenin rahatlığıyla şükür ederek oturup iki kadeh içtim. Bir gün önce meyhanelerin önündeki masaları kaldıran artist kılıklı başkanın yönettiği Beyoğlu, bir gün sonra kaldırımları genişletip esnaf daha fazla masa koysun diyen başkanın yönettiği Bodrum. Bir yanda rüşvetin en çok işlediğinin ayyuka çıktığı ama kimsenin sesini çıkarmadığı Beyoğlu, bir yanda sadece Bodrum için çalışan ama tüm baskılara rağman AKP’ye geçmediği için manipülasyonla çete lideri suçlamasına maruz kalıp tutuklanan Bodrum. Bir yanda AKP’ye yüzde elliye yakın oy çıkan İstanbul, bir yanda AKP’ye yüzde beş altı oy çıkan Bodrum. Ben tarafımı çoktan seçmiştim, kararımı uyguladım. Siz neyi bekliyorsunuz?