Bodrum'da yaşayabilir misiniz?

Bu blog sayesinde, Bodrum ile ilgili, buraya gelip giden ve burayı sevmeye başlayan, gelecekte burada yaşamayı planlayanlarla iletişime geçme şansım oldu. Bugüne kadar 155 yazı yazmışım, bu yazı bittiğinde 156 olacak. Yazılara 265 adet not gönderilmiş. Sayısını tam bilmiyorum ama yaklaşık 150 civarı da mail gelmiştir. Notları zaten ilgili yazıların sonunda yayınlıyorum. Genellikle Bodrum ile bilgi ararken karşılarına bu blog çıktığı için, yazdıklarımdan yararlandıkları için teşekkür eden, nazik yazılar. Bloga değil de direkt olarak mail adresime gelenlerin tamamına yakını Bodrum’da ne iş yapabileceklerine yönelik sorular. Bu tür soruları bildiğim kadarıyla cevaplamaya çalışıyorum. Ama bu işin uzmanı değilim. Tabii benim lafımla kuyuya inmemelerini de özellikle belirtiyorum. İşe yönelik sorular birikince genel bir cevap olması amacıyla 24 Temmuz’da bir yazı yazmıştım. Yazıyı okumak isterseniz şu linktten ulaşabilirsiniz; http://bodrumluhayat.blogspot.com/2012/07/tatile-gelince-bodruma-yerlesme-fikri.html

Ekipçe gittiğimiz bir akşam... rakıları bekliyoruz

Burada hormonsuz eğri büğrü domatesi görünce burun kıvırıp tornadan çıkmış gibi mallara yönelenlerden olmamanız lazım. Bu domatesin tadı anlatılmaz

Bu yazıda ise işin bir başka boyutuna yönelik biraz laflamak istiyorum. Evet, yabancı bir yere yerleşirken en önemli şey “nasıl geçineceğim?” sorusunun cevabıdır. Ama bu sorudan önce sorulması gerekenleri gözardı ederek direkt bu soruya atlarsanız yanlış yapmış olursunuz. Bodrum sizin için uygun mu acaba? Ya da şöyle sorayım; diyelim İstanbul’da yaşıyorsunuz ve orada yaşamaktan bunaldınız. Gerçekten bunaldınız mı yoksa size mi öyle geliyor? Yani işinizi değiştirseniz o bunaltı hali geçecek mi? Veya ne bileyim evlisiniz, evde huzurunuz yok. Bunu kendinize itiraf edemiyor olabilir misiniz? Boşanırsanız İstanbul size iyi gelecek deseler ne yaparsınız? Yine Bodrum’a ya da güneyde bir yere yerleşmek ister misiniz?

Bodrum’da da aynen İstanbul’da olduğu gibi bir şekilde burada yaşayanlar, burayı çok sevenler ve buradan kaçmaya çabalayanlar olmak üzere üç temel grup var. Burada doğmuş olanların bir bölümü için Bodrum öyle sorgulanacak, didiklenecek bir yer değil. Doğduk ve işte yaşıyoruz durumu. Abartacak ne var yani diye soranlara çok rastladım. Benim buraya olan düşkünlüğüme pek anlam veremeyenlerden söz ediyorum. Burada yaşayanların genç olanları buranın tadını çıkardıktan sonra otuzlara gelince burada daralmaya başlıyorlar. Çünkü iş imkanı kısıtlı. Turizm, hizmet sektörü, biraz da teknik işler. Onlar da çareyi kapağı büyük şehirlere atmakta, büyük denizlere açılmakta buluyorlar. Anlaşılır bir şey. Ben burada AVM’ler açılınca kızınca onlar da bana kızıyorlar. Çünkü AVM onlar için marka, büyük şehir kokusu ve iş imkanı demek. Tabii yaz bitince iş bulanların yarısı işten çıkarılacak o başka.

Aslında temelde İstanbul’da yaşayanlarla Bodrum’da yaşayanlar arasında benzerlik bulmak mümkün. Şöyle bir benzerlik; İstanbul’u da çok sevenler var değil mi? Ki bir dönem ben de onlardandım. Boğazda oturuyordum, güzel yerlerde yiyip içiyordum falan. Ama benimle aynı şehirde yaşayan yaklaşık onbeş milyon insanın yüzde otuzu hayatında hiç deniz kıyısına inmemiş desem ne düşünürsünüz? Ben uydurmuyorum, böyle bir istatistik yayınlanmıştı da inanmakta güçlük çekmiştim. Yani o insanlarla ben aynı şehirde yaşıyoruz. Ama gerçekten aynı mı yaşıyorduk? İstanbul’un tadına aynı şekilde mi varıyorduk? Şimdi alın bunu Bodrum’a yansıtın. Burada da örneğin Yalıkavak’tan dışarıya çıkmayan, Bodrum’a bile senede bir iki inen insanlar biliyorum. Ben her bulduğum fırsatta Datça’ya, Faralya’ya ne bileyim Selimiye’ye giderken hayatında buraları görmemiş Bodrum’lular var. O zaman işin boyutu başka. Ben burada doğmadım ama burada doğmuş birçok insana oranla burayı daha çok benimsemiş ve burayı dolu dolu yaşıyorum.

Burada sokaklarda çok dostunuz olacak. Bu benim sokaktan Vanilya hanım

Bir erik bir kadeh, bir erik bir kadeh...

Bu kadar uzun girişi niye yaptım? Buraya yerleşmeyi düşünenlerin kendilerini sorgulamalarına yol açmak istiyorum. Başta söylediğim gibi bu blog sayesinde tanıştığım ve buraya yerleşmelerinde bir şekilde katkım olan dostlar edindim. Onlara da hep aynı şeyi söylüyordum; eğer yerleşmeyi düşünüyorsanız buranın kışını mutlaka gelip görün. Bodrum’un yazıyla kışı, gece ile gündüz kadar farklı. Hangisi iyi derseniz cevabım net; kışı daha iyi.

Demek istediğimi anlatabildim mi? Buraya yerleşen biri olarak kendimden bazı örnekler vermek iyi olabilir.

Geçenlerde öğle yemeği ile ilgili birşeyler yazmıştım twitter’da. Buraya da yazayım, çünkü anlatacaklarımla çok ilintili. Dedim ki; eğer öğle yemeğini geçiştiriyorsanız, hayatınızı da geçiştiriyorsunuz. Gerçi anlaşılıyor ama biraz açmak istiyorum. Çünkü bu benim hayata bakışımın bir ipucu. İstanbul’da yaşarken iş hayatına dalıp gidiyorsunuz. Ben de öyleydim Hiç bir zaman çok çalışan biri olmadım, işimi hep akşam altıda bırakmaya özen gösterdim. Ama gün içinde çok koşturuyordum. Gerçekten de şimdi düşünüyorum da, katlanır tempo değilmiş. Başımın değil onun içindeki beynimin ağrıdığını hissederdim. İşte böyle zamanlarda öğle yemeği yemek için yeterli zamanım olmazdı. Klavyenin yanında bir tost ile geçiştirdiğim öğle yemeğim çoktur. Bu temponun yumuşak bir geçişle yavaşlaması, benim buraya taşınmayı kafama koymamla başladı. Ne yapıyorum diye sormak her şeyin başlangıcı oldu. O tostlar benim hayatı yeterince yaşayamamamın sonucuydu.

Kahve meraklısı sayılmam. Günde bir veya iki tane içerim. Tercihim hep sade Türk kahvesidir. İkinci tercihim de espresso. Neskafe ve benzeri kahvemsi sıvılardan hiç hoşlanmam. Toplantılara gittiğim yerlerde varsa Türk kahvesi içerim yoksa içmem. Beş yıl boyunca danışmanlığını yaptığım, patronunu ve üst yönetiminden bir kaçını çok da sevdiğim bir kurum vardı. Şimdi ismini yazmak istemiyorum konu kim oldukları değil. O kurum kendi yeni binasına taşınmıştı. Bina tasarımıyla, işleviyle falan önemli bir yapıydı. Şirketin sahibi de çok zevkli, parasını kendi zevkine olduğu kadar iş ortamının zevki için de harcardı. O şirkete toplantılara gittiğim yıllarda yavaş yavaş artık Bodrum’a yerleşme planımı yürürlüğe koymuştum. İş kalemimi azaltıyor, belli müşterilerle belli işler yapmak üzere yol çiziyordum. İşte o binanın o şeffaf toplantı odalarının her biri tasarım objesi olan koltuklarında oturup toplantı yaparken, kağıt bardakta poşet neskafe içmek zorunda kalmama sinir olurdum ve içmezdim. Halbuki o şirketin eski binasında, yönetim katında çok şeker bir kadın vardı ve harika Türk kahvesi yapardı. Şirketin binası değişti, olan benim Türk kahvesine oldu. Bu işin şakası ama şunu anlatmak istiyorum; iş hayatı daha hızlı, daha pratik olmak durumunda. Bu kahve bile olsa. Porselen fincanda Türk kahvesi, yerini kağıt bardakta üçü bir arada granül zevksizliğe bıraktı. Çünkü şirket büyüdü, daha batılı bir tarza evrildi.

Kışın kimseler yokken Gümüşlük'te yürüyebilirsiniz

İstanbul'da ya da büyük şehirlerde bulması zor lezzetler burada elinizin altında

Eğer bunu sorgulamıyorsanız, iş hayatınızda öğlen yemeklerini geçiştirmekten şikayetçi değilseniz, bunu olağan karşılıyorsanız, kağıt bardakta kahve içmek size garip gelmiyorsa belki de Bodrum size uygun değil. Ben buraya yerleştim yerleşeli öğlen yemekleri evde yiyorum. Senede on onbeş defa da dışarıda yerim. Bodrum’un içindeki evde -kışın yağmurlu ve soğuk dönemi hariç- sofrayı bahçede kurarım. Pazardan aldığım sebzeleri, otları kendi ellerimle pişiririm ve zevkle onları tüketirim. Saatlerce süren öğlen yemeklerim yok ama işe ara verdiğim, başka şeyle ilgilendiğim zamandır bunlar. Bazen de işi kırar sahilde balık yerim. Yağmurlu hava hariç, bazı günler yemek sonrası bisiklete binip sahile veya çarşıya kadar gidip gelirim. Sahilde veya çarşıda olmak, benim çok mutlu olduğum değerli zamanlar. Buranın tadını çıkarmak böyle bir şey işte.

Bodrum’da akşamüstleri yürüyüş zamanım. Bu yürüyüşler asla sadece hareket olsun diye yapılan yürüyüşler değil. Onları İstanbul’da yapıyordum. Buradaki yürüyüşler Bodrum sokaklarını her defasında yeniden keşfettiğim yürüyüşler. Ya da her mevsim ve günün her saati renk değiştiren Ege’yi, Kos’u seyrederek geçen değerli zamanlar. Eğer sahilde oturup belki yarım saat hiç bir şey yapmadan Ege’yi ve Kos’u seyredebiliyor, o arada ruhunuzu dinlendiriyor ve bundan haz duyuyorsanız Bodrum size iyi gelir. Ama ben öyle boş bakamam diyenlerdenseniz, sizin saniyede 24 karenin geçtiği bir sinemaya gitmeniz daha anlamlı olur.

Bu fotoğrafın çekildiği gün İstanbul'da yollar kardan kapanmıştı

Burada herkes hayatın tadını çıkarıyor

Malzeme Datça'dan gelmiş... Zeytinyağı da Gökova'dan

Uzun lafın kısası;

Buraya yerleşmeyi planlarken sadece nasıl geçinirim konusuna odaklanmak sizi yanlışa götürür. Kendinizi iyi dinlemenizi öneririm. Küçük bir kasaba hayatı size uygun mu? Yoksa metropol aslında sizin için uygun da, sadece şu sıralar ortamınız mı bozuk?

Buraya gelince hayatı yavaş ama tadına vararak yaşayabilecek misiniz? Misal, ben o kadar hazırlıklı gelmeme rağmen ilk altı, yedi ay her işimi yine koşarak yapıyordum. Yavaşlamam zaman aldı. Bu konuda iklim size çok destek oluyor. İsteseniz de bir süre sonra hızlı olamıyorsunuz zaten.

Burada yemeğin, içkinin, kahvenin, balığın... her şeyin tadına varacak zamanı kendinize ayrımanız gerekecek.

En önemlisi kendinize özenmeniz şart. O zaman buranın tadına varabilirsiniz.