Bodrum'dan İzmir'e iki günlük turne

İzmir’de turizm fuarı var dediler gittik. Benim turizmle, fuarla falan ne işim olacak? Hiç işim yok. Ben sadece turizmin “tur” kısmıyla ilgilendim. Yani İzmir’de yiyip içeceklerimizle. Hem İzmir’e gitmeyeli iki yıl olmuştu, özlemiştim. Ve de Bodrum’daki turizmci arkadaşlarımız gidiyordu, onlarla birlikte Bodrum dışında bir şehirde eğlenmek iyi gelir dedim. Bu bloğu takip edenler bilirler Bodrum’da Ahmet Kurşuncu iyi dostumdur. Ahmet ile İstanbul’dan tanışıyoruz. Doksanlarda Etiler’de “Trompet” diye bir barı vardı, ofisim Zincirlikuyu'da, evim de Rumelihisarı’ndayken, yani bekar zamanımda eve gitmeden son durak olarak Trompet’e uğrardım. Abisi Mehmet ile daha eskiden arkadaşız. Suadiye’deki Metronom müzik ve sonra Süleyman Nazif Bar. Daha sonra New Yorker, Deep falan derken yollarımız Bodrum’da kesişti (Kurşuncu kardeşler için bkz; http://bodrumluhayat.blogspot.com/2011/03/zazu-ve-kursuncu-kardesler.html). Havva Öksüzoğlu da Ahmet’in kız arkadaşı ve bizim kıymetlimizdir. Onun olduğu masada gülmemek mümkün değildir. Ardı ardına esprilerle ortamı neşelendirir. Birbirimize takılırız. Bizim bu ekibin olduğu rakı masaları matrak olur. Daha uzun yıllar da böyle neşeli, sağlıklı geçsin diyelim. Havva otelcidir işi turizm yani. Bu fuar da onu ilgilendiren bir fuar. Biz de peşine takılalım dedik ve aslında bir gece kalıp dönmeyi planlarken bir gece de Foça’ya geçelim istedik. Ona gore rezervasyon yapıldı ama Ahmet “Hayatta gitmem oraya, orada askerliğimi yaptım ben” dedi. “Foça’da üç numara traşlı erat kafası göreceğime İzmir’de güzel kızları görelim” dedi, bu son cümle beni derhal ikna etti. Havva’ya son kısmını söylemedik ve İzmir’de kalışımızı iki güne çıkardık.

Her yolculuk öncesi artık klasik olan kare
Perşembe sabah benim arabayla yola çıktık. Bodrum’daki ev ile Alsancak arası 245 km. Biraz dolandık 250 km yazdığında otele vardık. Evimin yeri çok stratejik. Evden Datça 240, Fethiye de 240 km. Yani yola çıktıktan sonra Milas’ta sola saparsam İzmir’e, sapmaz doğru devam edip Akyaka’ya geldiğimde yine doğru devam edersem Fethiye’ye, devam etmez sağa saparsam kendimi Datça’da buluyorum. Süre aynı, mesafeler aynı.

Söke'den İzmir'e doğru giderken
Bir grup arkadaşımız bizden önce yola çıktıkları için nerede çevirme var haber verdiler, biz de rahat gittik. Otele yerleşip üst baş değiştirip yürüyerek fuara geçtik. Önce görünürdeki ziyaret sebebimiz fuarı biraz anlatayım. Ben yurt içinde üç, dört, yurt dışında da iki, üç fuar gezmişimdir. Yani çok fuar gezmedim ama bu kadar amatörünü de görmedim. Yerli malları haftasıyla orta okul müsamere dekorunu karıştırmışlar, olmuş size turizm fuarı. Bir tarafta Kayseri standında pastırma satarlarken, Çorum’lular leblebi ikram ediyordu. Mercedes son model transfer araçlarını sergilerken bir yanda derme çatma bir reyonda temizlik malzemeleri teşhir ediliyordu falan. Yunanistan turizm bakanlığı olarak katılmış, komşu adalar da kendi belediyeleriyle katılmışlardı ve de iyi kötü tasarımcı elinden çıkmış standları vardı. Bizim Bodrum standı da tam bir felaketti. Bu kadar kötü bir standla nasıl katılıyoruz anlamakta zorluk çektim. Bu kadar kişiliksiz, derme çatma, özensiz, tasarım açısından son derece yetersiz, amatör bir stand Bodrum’u asla ve asla yansıtmıyor. Standı görünce yüzüm kızardı. Çok ama çok yazık. Fakat Bodrum sadece adıyla bile başlı başına bir çekim merkezi olduğu için standında da bunu görebildik. Bir çok stand sinek avlarken akşama doğru belediye başkanı Mehmet Kocadon, Yalıkavak belediye başkanı Mehmet Saruhan, Ticaret Odası başkanı Mahmut Kocadon, Otelciler Birliği başkanı ve konuyla ilgili diğer acente sahipleri, otel sahiplerinin de katılımıyla hareketli bir atmosfer oluştu. Biz konuyla ilgili olmadığımız için yavaş yavaş otele geçtik. Fuar verimli oldu mu olmadı mı bilmiyorum. Ama dediğim gibi her yönüyle amatör bir fuardı. Bazı turizmci arkadaşlar da aynı şeyi söylediler, bu yerel bi etkinlik asıl İstanbul’daki daha önemli, uluslararasıdır dediler. Fırsat olursa Şubat ayında o fuarı da görmek istiyorum, merak ettim. O zamana kadar biri çıksa da Bodrum’a yakışan bir stand tasarımı yapsa. Yoksa hala amfora çizimi üzerine kötü bir tipografi ile Bodrum yazarak bu işler olmuyor.

Fuar'ın şahane renkli (!) halıları
Mısır standındaki dansçı adam. O dönen şeyin içinden bir adam çıktı
Bizim kötü Bodrum standımız... Sarkan plastik çiçekler, kötü bir logo

Hiç bir şey yapamıyorsanız bari hazır standlardan alıp üç beş iyi fotoğraf koyun. İşte bir örnek

Kurukahveci Mehmet Efendi'de kahve ikramı

Akşama doğru Bodrum standı doldu da taştı bile
Kaçıncı Ramses'siniz diye soramadım, imza atıyordu. Solda da dedelerinden birinin büstü var
Marmaris standı çok küçüktü, gariban kalmıştı
Akşam, İzmir’e asıl gelme sebebimiz olan işin yemek, içmek kısmına gelince, benim her gidişimde mutlaka uğradığım Deniz Restoran’a gittik. Beş güzel kadınla yemek yiyen iki erkek olarak şansımız yerindeydi. Şaka bir yana bizim Bodrum ekibiyle güzel bir yemek yedik. Hatta mezeler o kadar boldu ki balığa yer kalmadı. Zaten Deniz’in mezeleri her zaman çok iyidir, yine çok iyiydi. Ancak bir gözlemimi yazmak istiyorum. Deniz’e gitmeyeli iki yıl olmuş, müşteri kitlesinde bir değişim gördüm. Daha çok erkek erkeğe masalar vardı. Eskiden gördüğüm şık giyimli İzmir kadınlarına denk gelmedim. Acaba perşembe akşamı olmasının bir sonucu muydu? Deniz yıllardır iş yemeği için tercih edilegelen bir mekan. Yine iş konuşulan masalar dikkatimi çekti ama dedim ya çok erkek muhabbetine dönük kitle vardı.

Alsancak'taki biracılar


Akşam ekip fuar yorgunuydu, rakılar da içilmişti çok geç kalmayalım dedik ama yine de bir mekana daha gitmekten vaz geçmedik. Adı Öküz olan bir mekana gidildi. Karşısındaki barın adının da Tren olduğunu öğrenince epey güldüm. Biz Öküz’deydik ve karşıya bakıp durduk. Öküz’e girdikten on onbeş dakika sonra mekanın yarısı Bodrum’lu doldu. Fuara gelenler bizim gibi bir yerlerde yedikten sonra oraya gelmişlerdi. Öküz bayağı popülermiş. Bizim Bodrum’daki Mandalin’in havası var diyebilirim. Orada da epey kaldık ve gecenin çok ilerleyen saatinde otele döndük.

Ertesi sabah kahvaltı saatini geçtikten sonra kalkınca kendimi dışarı attım. Hava mükemmeldi ve canım kahvaltı değil de abur cubur çektiği için Reyhan pastanesine gittim. Gördüğünüz gibi İzmir’de olmanın bütün ritüellerine dikkat ettim. Deniz restoran, Öküz ve Reyhan. Ha bir önceki gün Kemeraltı çarşısında turlayıp istanbul’un Mahmutpaşa’sını yaşadıktan sonra Topçu’da çöp şiş yemeyi de ihmal etmedik. Bunu es geçmeyelim.


Reyhan pastanesi 
Kemeraltı
Kemeraltı
Kemeraltı
Yazları Bodrum, Marmaris, Kuşadası'nda satılan Çin mallarını satan dükkan
Reyhan’da simit –pardon gevrek- ve bazı börekler atıştırdıktan sonra ekiple Seferihisar’a, Sığacık’a geçtik. Hava dediğim gibi çok iyiydi, açık havada, kış güneşi altında çaylar kahveler içip, kısa yürüyüş yaptıktan sonra özellikle Ahmet’in Zazu için alacağı malzemeleri edinmek üzere IKEA’ya yollandık. Benim de almam gereken üç parça vardı ama çıkışta yirmiüç parçayla çıktım. Bilirsiniz işte oraya girince insanın aklı karışıyor. Hele benim gibi artık beş yıldır hiç büyük mağazaya girmeyince kafa iyiden gidiyor. Neredeyse bir üç saate yakın zamanı geçirdikten sonra seyyar züccaciyeci gibi arabayı doldurup IKEA’dan ayrıldık. Bu arada hemen yanında Forum adında bir alışveriş merkezi vardı, oradan geçtik, bir kahve içtik. Benim AVM kültürüm zayıftır ve AVM'lere gitmeyi reddettiğim için de bilgim görgüm geri kaldı. Forum bir çok şehirde açılmış. Doğru bulduğum tek şeyi o kapalı AVM’ler gibi sevimsiz ve itici değildi, üstü açık bir çarşı gibi yapıydı. Ama sonuçta ne yalan söyliyeyim bir gün önceki Kemeraltı’nın sahiciliği yoktu. Tabii ki iki ayrı yapı ve kültür olan iki çarşıda satılan mallar da aynı değil. Misal Kemeraltı’nda alacak bir şey bulamadım. Ama yeterince asker, sünnet ve hacı kıyafeti satan dükkan gördüm.

Aldıklarımızı yüklenip otele döndük ve hiç zaman kaybetmeden yeni açıldığını duyduğumuz Balıkçı Hasan’a doğru gidelim istedik. Yol üstü önce bir tek bir şey içelim dedik, adını bilmediğim o meşhur caddede yürüdük biraz. House Cafe falan açılmış. Bomonti Brassarie denilen yeri gözümüze kestirdik. Çünkü bar aradık. Yahu hiç bir mekanda bar yok. Hepsi cafe, ya da restoran. İnsanlar artık bara tünemeyi sevmiyor mu anlamadım. Bomonti'de küçük ama çok şık bir bar vardı, hemen yer açtılar oturduk. Sevimli, samimi, sıcak bir mekandı, İzmir’de otursam çok sık giderdim. Bizim Zazu’nun samimiliğini buldum orada da. Sarı loş şıkları da atlamayalım, çok aydınlık mekanlar bende kalk gidelim duygusu uyandırıyor, fazla kalamıyorum.

Sığacık
Sığacık
Sığacık
Sığacık
Sığacık
Oradan Çeşme Dalyan’dan daha önce bildiğim Balıkçı Hasan’ın yeni mekanına geçtik. Kordon’da bir şube açmışlar. Hemen şunu söyliyeyim, çok beğendim. Servis, atmosfer ve yiyecekler gayet iyiydi. Deniz’de görmeye alıştığım ama bu gidişimde rastlamadığım şık izmir hanımlarını Hasan’da gördüm. Rezervasyonsuz gittiğimiz için dışarıda son bir masa vardı ona oturduk ama biraz üşür gibi olduk, derken içeride küçük bir masa boşaldı geçer misiniz dediklerinde derhal atladık. Cam kenarında aslında iki kişilik masaya üç kişi oturduk ve sohbeti ile kahkahası bol, rakısı da mebzul miktarda olan güzel bir akşam geçirdik. Balığa yer ayırmak için mezeleri az tuttuk. Ama bazılarında gözüm kaldı, bir daha sırf onalrı yemek için gidebilirim Hasan’a. Pazıya sarılı karidesten küçük bir parça yedim, şu anda tadı aklıma geliyor, yutkunuyorum.

Bomonti Brasserie'de Black...

Balıkçı Hasan
Balıkçı Hasan
Bir önceki gecenin uzamışlığı üzerine bütün gün dışarıda olmanın ve de bunun üzerine IKEA’nın o hengamesi de eklenince geceyi uzatmadık. Son bir yolluk için yemek öncesi uğradığımız mekana tekrar uğradık, orada Ahmet eski bir dostunu gördü, laf lafı açtı. Ahmet daha önce izmir’de mekan işlettiği için –Adı Rain miydi?- epey tanıdığı var, onlardan birine denk geldik. Genç arkadaş şimdi İzmir’de Köşebaşı’nı işletiyormuş.

Dün sabah da kahvaltıyı edip biraz etrafta dolanıp Bodrum’a doğru yola çıktık. Dehşet bir yağmur Söke’ye kadar peşimizi bırakmadı. Yer yer göle dönmüş otoban oldukça tehlikeli, bilginiz olsun. Özellikle sanırım Selçuk gişeleri öncesi ciddi bir tehlike atlattık, yanımızdan geçen bir Milangaz tankeri bizi suya boğdu hiç bir şey göremedik. Neyse ki gişelere geliyorduk, yavaşlamıştık.

Tabii yolculuğun amacı yeme içme olunca dönüşte Söke’de Ortaklar’a girip çöp şiş yememek düşünülemezdi. Zaten sabah kalvaltıyı ona göre ayarlamıştık, İstikamet Ortaklar’dı. Geçen yaza kadar Söke’de otoban çıkışındaki dizi dizi çöp şişçilerden birine girerdim. Doğrusu niye bu kadar millet ayılıp bayılıyor anlam veremezdim. Sıradan şeyler yerdik. Sonra bir gün tvitdaşlarımdan Murat Şahin –ki et meraklısıdır- “Abi otobandan çıkınca sağa Ortaklar’a gir üşenme, orada Somucu’ya git” demişti. Geçen yaz bunu yapmıştım ve gerçekten aradaki lezzet farkı inanılmaz. Balık yemek için git gel 500 km yol yapan birine on dakikalık mesafe nedir ki? Ortaklar’da çöp şişimizi de hallettikten sonra Söke’de kahve molası verip artık sonra Bodrum’a kadar gittik. Yolda 48 V ile başlayan bir genç Bodrum’lu bıçkın onu sollarken hırs yapıp hızını artırdı, ben de artık sollamaya başlamıştım dolayısıyla hızımı artırıp önüne geçince dellendi. Bodrum’a kadar olmadık işler yaptı, hatta bir ara tehlikeye bile attı. Genç olsaydım başka olurdu ama şimdi artık bunları o vatandaşın zekasına veriyorum. Plaka numarasını almadım diye pişman oldum. Yeni model beyaz bir Ford CMax mı ne arabası vardı. Bodrum’da da malesef böyle kasaba eşkiyaları çıkmaya başladı. Yolda sağınızdan geçmeler, kırmızı ışıkta sağdan kaynak yapmalar. Bu durum ilk kez bu kış dikkatimi çekiyor. Bodrum’lu çok efendi araba kullanır. Kornaya basmaz, öndeki araç yük indiriyorsa bekler. Kırmızıda durur. Bu gençler Bodrum’un çocukları mıydı yoksa dışarıdan gelip yerleşen çakma Polat Alemdar’lardan mıydı bilmiyorum. Plaka Bodrum çıkışlı araç plakasıydı, çünkü 48 V ile başlayanlar Bodrum araçlarıdır. Dilerim ne kendilerini ne başkalarını tehlikeye atmadan efendi efendi araba kullanmayı öğrenirler. Bu küçük yeni yetmelerle mücadele etmek lazım, İstanbul trafiği böyle sonradan görme tiplerle bu hale geldi. Bazen diyorum, bu ülkeye bazı şeyleri getirmemek lazımdı. Vatandaş 150-200 beygir arabayı kullanacak kafaya sahip değilse, altına çekince kendini birşey sanıyor. Anadol iyiydi aslında… yeterliydi.

Ortaklar'daki Somuncu'nun enfes çöp şişleri
Söke'den Bodrum'a doğru

Logolar olmadan gökkuşağı da göremez olduk. Sanki Starbucks reklam fotoğrafı gibi oldu
İki günlük İzmir gezisi iyi geldi. İstanbul’a gittikçe Beyoğlu’nda gördüğüm araplar, adım başı polis ve karanlık suratlı insanlar moralimi bozuyordu. Bodrum’a dönünce kendime geliyordum. Bu sefer İzmir’de aydınlık yüzlü insanları görmek çok iyi geldi. Eğlenen, yaşamayı seven, akşamları birahaneleri, restoranları dolduran insanlardan korkmam, bunları yapmayanlardan korkarım. Ve bunun ne kadar doğru bir gözlem olduğunu her geçen gün bu ülkede yaşananlar bana kanıtlıyor. O yüzdendir ki iktidardaki dünya görüşünün geri zihniyetli, giyimiyle de kendini dünyaya kapamış kafası İzmir ile de Bodrum ile de uğraşıyor. İki belediye de soruşturma geçirdi. Bizim başkanı 100 gün içeride tuttular. İzmir başkanı da tehdit edildi, ediliyor. Ama bazı şeyler artık değişiyor. En azından dışarıya öyle yansıyor.

Bazen aramızda şakalaşıyoruz da, şu kuzey sınırı Assos, güney sınırı Xantos olan, karşıdaki adalarla da birleşmiş, hayat dolu bir Ege Devleti ortaya çıksa. O zaman rakı da uzo da ortak olur. Karagöz ve baklava da Ege’nin olur, gül gibi yaşarız…

İzmir'liler simite gevrek der diye bilirdim de Serdar'a da Serman diyorlarmış

İşte Ege’nin Bodrum’undan Ege’nin İzmir’ine iki günlük gezinin notları…



Yorumlar

  1. İsminiz Serman olsa da Serdar yazılsa anlarım, ancak Serman nasıl akla geliyor da yazılabiliyor,
    işte onu anlamak zor :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bodrum'da ne iş yaparım?

Bodrum'da nereye yerleşilir?

Bodrum'a tatil için geliyorsunuz. Peki nereye geliyorsunuz?