Maida Abla için... Zbogom Maida Hacıbegic-Girt

“Maida Abla” diye hitap ediyordum. Annemin Bosna’daki teyzesinin kızıydı. Çocukluğumdan hafızamda kalan, bir kaç yılda bir, yazları küçük bir Fiat arabayla ailemizin yazlık evinin bulunduğu İdealtepe’ye gelen, uzaktaki akraba figürüydü. Bizim geniş aile Saraybosna göçmenidir. O malum Balkan Savaşı sırasında göçmüşler. Her iki dedem, anneannem ve babaannem orada doğmuşlar. Sonraki kuşak, yani annem, babam, amcalar, dayılar, halalar, teyzeler Türkiye doğumlu. Anneannemin kız kardeşi, savaştan sonra İstanbul Üniversitesi’nde okuyan genç Boşnak ile evlenip Bosna’ya geri dönünce, bir kol orada genişlemiş. O kol Hamid Efendi’den gelen ve soyadı Hacıbegiç olan kol. İşte Maida Abla, Hamid ile Maksume Hacıbegiç’in altı çocuğundan biriydi. Dediğim gibi, bazı yazlar o zamanki Yugoslavya’dan bize, İstanbul’a tatile gelirlerdi. Aklımda kalan güleç, masmavi gözlü, çok yumuşak, sevgi dolu bir kadın olduğuydu.

Maida, Ferida ve Müfida Hacıbegiç kardeşler. Maida ortadaki.

Annemin Bosna ziyaretinde kuzenleriyle fotoğrafı. Ayakta Müfida ve annem, oturanlar Ferida ve Maida. Arkadaki bina iç savaşta Sırpların bombalayıp yaktığı kütüphane 

Annem ve anneannemler Bosna ziyaretindeyken. Oturanlardan soldan ikinci anneannem, yanında annem, annemin yanında Maida.

Hacıbegiç Ailesi... Muhtemelen ellili yılların ikinci yarısı

Derken Yugoslavya’da iç savaş başladı ve Maida Abla’nın oğlu Alen –kuzeni Nedim ile birlikte- o sırada Yugoslavya dışında olduklarından geri dönmeden İstanbul’a geldiler. Bu tatsız olay bizlerin yeniden kaynaşmasına vesile oldu. Ancak ne var ki 2004 yılına kadar Bosna’ya gitmek kısmet olmadı. O yıl şeytanın bacağını kırdım. Evliydim, eşim Derya ve iyi bir arkadaş gurubumuzla akıllardan çıkmayacak, harika bir Bosna seyahati yaptık.

Derken sonra annemi alıp Bosna’ya gittim. Son gidişinden beri yaklaşık 48 yıl hiç gitmeyen annemle yaptığımız bu seyahatten çok iyi anılar kaldı bana. Ve son olarak, Bodrum’a taşındıktan sonra 50. yaşımı kutlamak için gittik. Bu güzel yaşımı oradaki akrabalarımla kutlamak istemiştim. Hayat boyu unutmayacağım bir doğum günü yaşadım. Maida Abla’yı da son olarak o günlerde, yani 2009 yılının Ekim ayında gördüm. Bir daha görüşemedik. Aramızda dil problemi olduğundan telefonlaşamıyorduk da. Kız kardeşi olan Ferida Abla’dan haberlerini alıyordum ama son bir yıldır haberler pek iyi değildi. Ve dün akşam Ferida aradı son haberi verdi.

2004 yılındaki Bosna seyahatimde, Maida ve Azra Hacıbegiç ile

Maida ile Saraybosna'da Başçarşı'da

Maida 2005 yılında İstanbul'a geldiğinde Bebek'teki evimizdeyken

O zaman yaşadığımız evde Maida ve Bosna'dan gelen misafiriyle

2006 yılında Ferida ve Maida ile Mostar yolunda

Buna'da Maida. 2006

Başçarşı'da kahvede. Alen, annem, Maida ve Azra ile...2006

Müfida, Maida ve Azra ile Bosna'da düğünde...

Bu da Başçarşı'da kahve molasından. Müfida, Ferida, annem ve Maida ile... 2006

Bazı insanlarla çok sık beraber olmayabilirsiniz. Ama içiniz bir kere ısınmışsa hep iyi hatırlarsınız. Maida Hacıbegiç-Girt ile çok anı biriktirmedik belki ama kısa zamanda biriktirdiklerimiz harika anılardı. Hep kahkaha, neşe, şarkılar, boşnak börekleri, içilen şaraplar eşliğinde geçen günlerden, gecelerden süzülen güzel anılar.

Maida Abla’yı masmavi gözleri, pembe yanakları ve güleç yüzüyle, masum ve sevecen ifadesiyle hatırlayacağım... Bu yazı buna bir araç oldu. Zbogom Maida.