Hesapta yoktu, bir baktım Kalymnos'tayım.

Yıllar geçtikçe Bodrum ve yakın çevresinde çeşitli dostluklar kurarak hayat alanımı genişletmeye, Bodrum’un dışına da çıkmaya başladım. İstanbul’da doğup büyümüş ve kırk sekiz yaşına kadar orada yaşamış birinin yeni bir hayata başlayıp yeni insanlar tanıyıp onlarla dostluklar kurması –hele belli yaştan sonra- pek kolay değil. Ama artık Fethiye’de, Söğüt’te, Datça’da dostlarım var. Çok sık görüşmesek de varlar. Geçtiğimiz yaz sonundan itibaren Yunan adalarına gide gele orada da dostlarım olmaya başladı. Bu durum kendimi daha bir “Egeli” hissetmeme yol açıyor. Suyun sadece bir tarafında değil, öte tarafında da tanıdıkların olması, gidince onlarla ayak üstü de olsa iki laf etmek, hal hatır sormak kendimi iyi hissettiriyor. Daha farklı ve derinden benimsiyorum Ege coğrafyasını. Kalymnos bunların içinde en çok tanıdığım olan ada çünkü en çok oraya gittim. İki hafta öncekiyle altıncı gidişim olmuş. Kos’ta iki mekan sahibi ve Ahmet amcamız var. Lipsi’de ahtapot ustası ile ve bir kafedeki garson kız ile selamlaşıp hal hatır soruyoruz. Kalymnos’ta ise taksici Giannis en başta yer alıyor. Sonra hep kaldığım otelin sahibesi hanımefendi ile otelin müdiresi ve kahvaltıları hazırlayan dünya sempatiği kadını saymam lazım. Telendos’taki Kapsoulis’in sahibi Manolis ile yeğeni, Aegean Tavern’deki yönetici kadın ve garsonlar, Massouri’deki barın sahibi adam, Pothia’daki Kaikci cafenin sahibi ve ismini bir türlü ezberleyemediğim meyhanenin sahibi. Görüldüğü gibi arkadaş çevrem tam bana göre.

İki hafta önce üç günlüğüne Kalymnos’taydım. Aslında programımda yoktu. Ancak buradaki genç evli arkadaşlarım –Ferhat ve Anıl- vize almışlardı, hadi kutlamaya gidelim dediler. Ben de o hafta başlayacağım detoksu erteledim. Ancak son akşam bir sağlık sorunu olunca ertesi sabah gelemediler ve ben sırtımda çantamla kendimi feribotta buldum. Yani aslında gitmeyi planlamamışken ben gittim arkadaşlarım kaldı. Neyse bir dahakine diyelim…

Ağustos ayı gelince feribot gişelerinde kuyruklar başlıyor. Bu bizim taraftaki check-in kuyruğu. Sonra pasaport kuyruğuna giriyorsunuz. Hala OHAL nedeniyle SGK belgesi istiyorlar ve bu gerçekten çok saçma. Sadece zaman kaybı. Çünkü o belge nedeniyle tartışmalar oluyor, gecikmeler yaşanıyor. Mesela bu gidişimde eğer biletimi 11:00'deki Kalymnos feribotuna alaydım kaçıracaktım. Çünkü Bodrum'dan 35 dk gecikerek kalktık. Neden? Pasaportta iki görevli polis var, kuyruk binanın dışına kadar uzadı, üçüncü gişe boş, görevli gelmedi. 

Lise ve üniversite yıllarında Kadıköy, Haydarpaşa vapurlarında çay/simit ile kahvaltı yapardım. Otuz beş yıl sonra Bodrum-Kos hattında aynısını yapacağımı bilemezdim. 

Sabahları Kos limanında bir başka feribota yetişmeyeceksem Bodrum’dan hızlı katamarana binmiyor, Asım Kaptan ile gidiyorum. Mis gibi Ege sabahı havasında iyot kokusunu ciğerlerime çekerek, büfe görevlisinin şahane çayı ve simitiyle kahvaltı yaparak yolculuk etmeyi seviyorum. Bileti kesenle, kontrolörle ve büfe görevlisiyle sohbet ederek yola çıkıyoruz. İki çay içiyorsam iki de ikram ediyorlar. Bir saate kalmadan Kos’a varıyoruz. Kos’ta illa ki Süleyman ile karşılaşıyorum. Süleyman Akyarlar’da elimizde büyüdü. Şimdi benim iki mislim o başka. Bizim Serdar kaptanın oğludur. Serdar da Turgutreis-Kos feribotunun kaptanı. Süleyman annesiyle Kos’ta kalmıştı ve Yunan vatandaşı. Çok güldüğüm bir hikayesini aktarayım. Süleyman askerliğini Yunan ordusunda yaptı ama tabii onlar için sakıncalı piyade (azınlık) olduğundan eline silah vermemişler. Öyle ya, neme lazım, asker falan öldürür. Ya ne yapmışlar? Fırında görevlendirmişler. Yani bir sabah ekmek hamurunun içine zehir atsa bütün alayı öteki tarafa gönderebilir. Süleyman’ı bu yaz bir akşam Kos’ta gördüğümde Barbouni’de yemek yiyor, uzo içiyordum. Onun çalıştığı acentenin sahipleri de oradaydı. Bir ara Süleyman da uğradı, abi n’aber falan derken biraz sonra Türkiye’de darbe kalkışması olduğunu öğrendik. Aradan on beş gün geçti beni yine Kos’ta gördüğünde “Abi sen daha dönmedin mi?” dedi. Hani darbe oldu da adada kaldım sanki. Bu son gidişimde de bir fotokopi çektirmem gerekiyordu. Kalymnos’ta limanda iki tane yer var ama ikisi de siestadaydı, çektiremedim. Kos’a iner inmez Süleyman’ı gördüm, halletti.

Kalymnos’u çok anlattığım için bu yazıda tekrara girmeyeyim istedim. O nedenle fotoğrafların altına yazdığım notları bazen uzun tuttum.

Burada da bir eğlence akşamına ait kısa video var; https://youtu.be/98CxAtrGh1Q

Bayramda hiç gitmediğim adalara gitmek istiyorum. Burada buluşuruz yine, anlatırım…

Kos çarşısı kışın tamamen kapalı.
Hep sonbahar, kış ve ilkbaharda gezmişim adayı, bu canlılığı farklı geldi.

Yunan adalarına gittiğimde Mythos'tan başka bira içmemeye çalışıyorum.
Bana birayı sevdiren marka. Hele böyle Yunan adalarının tümünde olduğu gibi
buzlukta soğutulmuş bardakta gelince... offf

Bu meze Kos'a gidince aradığım bir meze. Çok basit ama lezzetli. Elia'da yiyorum ve başka yerlerde yediklerim bu kadar iyi olmadı. Mezenin adı dakos. Girit peksimeti üstüne kremamsı, yağlı feta, zeytin, domates, kapari, kekik var. Dakos adının "takoz"dan geldiğini sanıyorum. Peksimete takoz da denir ya.

Geçen yıl mavi yolculuğa çıktığımız Miralay Barbaros Kos limanındaydı. Selamlaştık kaptanıyla.

Kos'tan Kalymnos'a Dodekanisos katamaranı ile geldim. Yolculuk kırk dakika sürüyor.

Kalymnos limanı. Yani Pothia bölgesi.

Her zaman kaldığım Masouri Blu otelinde müsait iki oda yoktu. Ağustos ayında, seyahatten bir hafta önce arayınca yer olmaması normal tabii. Aynı manzaraya sahip ama asla aynı zevkte, anlayışta olmayan, temiz ama büyük bir otel olan Plaza otelinde kaldım. Tatilde büyük otelleri hiç sevmem. Açık büfe kahvaltı, plastik şezlonglu havuz başı halleri. Çoluk çombalak... Bana göre değil. Masouri Blu otelinin sahibesi hanımefendiyi ziyarete gittim. Telefonda konuşuyordu, beni görünce çok şaşırdı, telefonu bıraktı, sarıldı. Çok hoş bir durum. Bodrum'dan veya bu blogda görüp o otele gidip benim adımı verenler olmuş. Müteşekkir olduğunu söyledi ve benim Plaza'da kaldığımı öğrenince üzüldü. Dedim Booking.com'dan baktık, yeriniz yoktu. Ah dedi bir daha direkt bana veya yönetici arkadaşıma yazın, size mutlaka ayarlarız falan... Derken bari ertesi sabah kahvaltıya gelin dedi. Ispanaklı yumurta yapmışlardı. Otelde kalanların çoğu kahve içiyor, bense sabah çay severim. Sağolsunlar bir demlik hazırlamışlar masaya getirdiler. Çok iyi ağırlandım. Bir dahaki gidişimde Booking.com'a girmeden direkt yazacağım.

Masouri plajında hiç temmuz ve ağustos ayında bulunmamıştım. Kalabalık buldum. Laf aramızda eylül ve ekim aylarında ya da mayıs, haziran döneminde koca plajda onbeş-yirmi kişi olmanın tadına varınca şu kalabalık iyi gelmedi.

Odamdan manzaram buydu...

Bu üçgen damlı ev bendeki "manzaralı ev" kavramını yeniden yarattı. Ev aslında tek kat, içten asma katı var. Yani çok yüksek tavanlı müthiş manzarası olan bir ev. Tesadüfen sahiplerini gördüm, orta yaşlı bir çift. Zevklerine hayran kaldım. Bu kareyi kaldığım otelden çektim. Otel odamla ile aynı manzaraya bakıyor.

Burası Massouri bölgesinin en popüler restoranı. Kapısında kuyruk olur. Hele yüksek sezonda. O yüzden Bodrum'dayken rezervasyon yapmıştım. Buraya üçüncü gidişim. Sunumları çok iyi. Lezzet de öyle. Biraz turistik ama dedim ya gayet iyi bir restoran. En önemlisi de fiyatları diğer mekanlarla hemen hemen aynı. Belki aynı yemeği daha sıradan bir yerde yemeye oranla adam başı 5 euro fazla ödüyor olabilirsiniz o kadar.

Kantouni bölgesi

Kalymnos'un kaya tırmanışı yapılan tepeleri

Massouri bölgesinin Telendos adasından görünüşü

Telendos'ta bir mekan

Her gelişimde gittiğim, Telendos'taki Kapsoulis. Yani bildiğimiz kapsül anlamında. Koşturan da sahibi Manolis. Aslında Manolis, karısı, annesi, babası, yeğenleri beraber çalışıyorlar. Neredeyse bütün Yunan adalarında olduğu gibi, tipik aile işletmesi.

Kapsoulis'te son gidişimdeki masaya oturdum yine. Manolis ile sarıldık, elimi sıktı, elim mis gibi balık koktu. Yeğeni geldi, Türkçe "merhaba, nasılsın" diye lafa girdi. Burayı çok seviyorum. Çok samimi ve rahat bir mekan, Hiç turistik değil, bunu da söylemem lazım. Adalılar geliyor.

Manolis'in Symi karidesi ve değişmez uzom mavi etiketli Barbayanni.

Manolis ahtapotu çok iyi kızartıyor. Önden feta peynirli fırında patlıcan yedim, sonra Symi karidesi ve üstüne bu ahtapot. Bir de 20'lik uzo. Hepsi 33 Euro tuttu. Porsiyonlara dikkatinizi çekerim. Aslında iki kişi rahatlıkla doyar

Bu gidişimde Giannis, taksisi eskidiğinden satmış yenisini bekliyormuş, yenisi de gelmemiş. Ben de araba kiralayıp adada gezinirim dedim ve bu arabayı kiraladım. Daha 450 km'deydi. Günlüğü 40 Euro. Haziran ve eylül aylarında 30'a iniyor. Ekim ayında 25'e kiralamıştım.

Adanın daha önce görmediğim, kuzey batı ucuna gittim

Ege'ye doydum...

Köylere girdim, yeni arkadaşlar buldum.

Öyle bir sahil işte. Benden başka bir çift vardı. Sağıma baktım...

...soluma baktım.

Sahile bayıldım ve konuşlandım

Uzun süre sahilde üç kişiydik. Sonra on kişi falan geldi. Ağaç altındaki doğal gölge ve serinlik şaheserdi. Sadece dalga ve cırcır böceği sesi duyuluyordu.

Tam yerinde okunacak bir kitap. Roman Bodrum ve Kalymnos'ta geçiyor. Daha ne olsun.

Sahilde bulduğum şezlongta kitabımı okurken acıktım. Biraz sonra otuz kırk metre ötedeki çardaklı mekandan balık kokuları gelmeye başladı. Ve kendimi masada, sardini yiyip Mythos içerken buldum.

Kalymnos'ta alışılmış mavi/beyaz Yunan mimarisi yok. Daha İtalyan tarzı Akdeniz esintisi hakim. Adanın uzun zaman İtalyanların yönetiminde kalmasının etkisi olmalı. On İki Ada İtalyanlara devredilince Kalymnos'u yönetim merkezi yapmışlar. Liman tarafında İtalyan etkisi çok daha belirgin.

Bu bara bayılıyorum. Yalıkavak'ta İngilizlerin gittiği barların tıpatıp aynısı. Sahibi geçen sene bel ameliyatı geçirmişti. Geçen gelişimde yoktu, bu sefer karşılaştım. Hatırladı beni, Bodrum'u sordu. Beli pek iyi değilmiş falan, onları konuştuk.

Ve tabii Ege'ye açılan sokaklar beni benden alıyor...

Massouri'de akşam olurken

Aegean Tavern'e sadece bu manzara için gelip bir kadeh içilip gidilir

Aegean Tavern'deki garson ile geçen sefer konuşmuştuk, uzonun sertini isteyince Türk müsünüz diye sormuştu. Aynı garson geldi ve "iyi aksamlaa" dedi. En fazla 25-26 yaşında genç biri. Ama işini nasıl iyi bildiği buradan belli. Hatırladı. Bu arada bu karides ızgara mükemmeldi. Rokanın üzerindekiler ve kasenin içindekiler ince kesilmiş, çiğ enginar parçaları.

Müessese ikramı cevizli iki top dondurma ve tarçınlı lokmades. Yani lokma. 

Kalymnos Akdeniz'in sünger merkezi. Hem çok çıkıyormuş hem ticareti yapılıyor. Artık eskisi kadar çıkmıyor tabii. Çok tipik bir sünger avcısı süngerin Çernobil ile bittiğini söylemişti.

Meyhaneden otele dönerken, hep kaldığım ama bu sefer kalamadığım dediğim Masouri Blu otelinin karşısındaki mekandan müzik sesi gelince durup baktım. Mekanın sahibinin oğlu, sahilde benim hep bulunduğum yere bira, sandviç servisi yapan çocukmuş. Onunla da ooo hoşgeldin beş gittin derken küçük bir masada elimde uzo kadehiyle buldum kendimi.

Kos'a feribotum 15:30'daydı. Öğlen canım deniz mahsullü makarna ve bira çekmişti. Her zaman gittiğim meyhaneye uğradım, orada öğlenleri o tip yemekler yapıldığını biliyorum. Menüyü istedim ve menüyü verirken şahane balık geldi biraz önce dedi. Sonuç bu oldu. Makarna başka bir sefere kaldı.

Kalymnos bugüne kadar gezdiğim adalar içinde balıkçısı en çok olan ada. Büyükçe bir balık hali var. Liman balıkçı motoru dolu. Adanın kuzeyinde ve bize bakan taraflarında yer yer balık çiftlikleri de mevcut. Hatta bir de balık işleme fabrikası var ki sahibiyle geçen Ekim ayında öğlen uzo içmiştik sokağın birinde. Yani balıkçılığı iyi biliyorlar ve ciddi bir geçim kaynağı olduğu belli. Bu beyaz, strafodan yapılmış kutuların içinde buza yatırılmış balıklar var. Benim de bineceğim Kos-Symi-Rodos rotasındaki feribota koydular kutuları. O adalardan birileri limanda bu balıkları karşılayacak.

Kalymnos'ta sahipsiz, kapısı kilitli ve hatta kapı penceresi açık metruk çok ev var. Restorasyon yapılanları da inceledim. Evler çok karakteristik. Yunanlı olsam belki bir ev alıp restore ederdim.