Gökovalı (eski Bodrumlu) Hayat

İnsanın hayatında unutamadığı arkadaşları olur. Onlu yaşlarda belki kırk tane arkadaş edinirsiniz ama yıllar içinde bunlardan sadece birkaçı ile görüşürsünüz. Bazılarıyla fiziki nedenlerle –farklı kıtalarda yaşamak gibi- görüşemezsiniz ama kalbinizin bir yerinde hep o dostluğu sıcak tutarsınız. Yılda bir kez belki mailleşirsiniz. Bazı yıllar o da olmaz. Yine bir gün gelir “yahu iyi misin, hayat nasıl gidiyor?” diye yazarsın. Ya da o size “çocuklarla arkadaşlıktan söz ediyorduk en iyi, özel arkadaş denilince aklıma geldin nasılsın?“ diye yazar. Araya yine yıllar girer, böyle sürer gider. Sonra bir gün seni arar ve “Biz Alaçatı’da bir ev aldık yazları oraya geleceğiz, haberleşelim” der, sevinirsin. İşte Zeynep anlattığım gibi 36 yıllık arkadaşım. Tanıştığımızda o onüç ben onaltı yaşındaydım. Yazlık arkadaşlığıydı. Kışları onlar Ankara’ya dönerlerdi biz İstanbul’un Avrupa yakasına. Sonra yazları bir iki ay tekrar hep beraber olurduk. O yıllarda tek tük evlerin olduğu İdealtepe’de birlikt...

Blogda son yazıda Yalıkavak’tan taşınmakta olduğumu yazmıştım. Derken o iş bitti bu sefer Bodrum’daki eve Yalıkavak’tan gelen bazı parçaları yerleştirme operasyonu başladı. Üç taşınma bir yangın eder derler. Ben de iki taşınmadan üçüncüye geçerken epey eşyadan kurtuldum. Neyse ki çöpe gitmediler, bir şekilde değerlendiler. Bayram başlamadan hemen önce Yalıkavak’ı boşalttım. Aslında bu ay sonuna kadar kalabilirdim ama bayram kalabalığını orada yaşamak, o gürültüye katlanmak, alt kattaki berbat kafenin berbat sesli şarkıcılarını bir iki gece daha dinlemek istemediğimden kaçtım. Afişlerde bayramın ikinci akşamı tam karşımdaki alanda Sertab Erener konseri olacağını okumamamın da bunda epey etkisi oldu tabii. Diyeceksiniz ki Bodrum Yalıkavak’tan daha kalabalık olmadı mı? Tabii oldu ama buradaki ev kasabanın içinde ama çok sakin bir bölgede, hem bahçe yüksek duvarlı, istemediğim kimseyle görüşmek, karşılaşmak zorunda değilim. Madem yazı artık bahçede geçireceğim, o zaman biraz ilgi...