Gökovalı (eski Bodrumlu) Hayat

Şu hayatta en çok dost ve onlarla oluşan anılar biriktirdim. Ne mutlu ki bir araya geldiğimizde hep güldüğümüz, iyi zaman geçirdiğimiz, karşılıklı kadehler kaldırdığımız sıkı dostlarım oldu. İstanbul’da doğup, büyüyüp, 48 yaşına kadar başka hiç bir yerde yaşamamış biri olarak Bodrum’a göçerken, arkamda bıraktığıma üzüldüğüm tek şey insanlar oldu. Yani dostlarım ve sevdiğim akrabalarım. Ve de ne iyi oldu ki burada da çok iyi dostlar edindim. Bu blogda, buradaki dostlarımla birlikte geçirdiğim hayatımdan kesitleri paylaşırken, siz de yavaş yavaş onları tanımaya başladınız muhtemelen. Ama bir de otuz yılı aşkın tanıdığım dostlarım var ve onlar İstanbul’daki hayatımın önemli yapı taşları, olmazsa olmazları. Zaman içinde bu sıkı dostlarımı “çete” olarak nitelemeye başladım. Buradaki ekip Bodrum çetesi mesela. İstanbul’daki ekip de İstanbul çetesi. Çete elemanlarının bir bölümü Assos'ta. Yıl 1986-87 olmalı. Ne kadar genciz. Soldan itibaren Berk, Haluk, Melis, Serdar, ben, Uğurcan. ...

Bodrum’da yaşamanın benim açımdan en zevkli ve avantajlı taraflarından biri de bu coğrafyanın en güzel, en baş döndürücü yerlerine aynı mesafede olması. Misal, benim evimden Datça da, Fethiye de, İzmir de aynı mesafede. Bu müthiş özelliği elimden geldiğince, zaman buldukça değerlendirmeye çalışıyorum. Bunun için de genellikle cuma öğleden sonrası ile pazar akşamı arasını kullanıyorum. Ancak bu kışı çok ama çok sert geçirdik burada. Hafta sonu saydığım yerlere gitmek için uygun havayı yakalamak mümkün olmadı. Her hafta sonu fırtına, yağmur darken kışı bitirdik. Geçen yıllara oranla buralara daha az gidebildim. Baharın kendini hissettirmeye başladığı Nisan ayında bir kaçamak yapıp kendimi Datça’ya attım. Belli güzergahlarda belli yerlerim var, oralarda molayı, yemek yemeyi veya konaklamayı seviyorum. O nedenle de mesela Datça için tuttuğum notlar, yazdığım yazılar eski yazılarla üç aşağı beş yukarı aynı. Aynı şeyleri tekrarlamamak için bu yazıda fotoğraf altlarına yazdığ...