Gökovalı (eski Bodrumlu) Hayat

Bayram tatilinde Bodrum’daki tüm otellerin dolduğunu, ek seferler dahil tüm uçuşların biletlerinin tükendiğini öğrenince benim için en iyisi Bodrum’dan uzaklaşmak olacaktı. On gün önceden birilerinin ricasıyla Sait’te bayramın üçüncü günü için yer ayırtmak istediğimde bizim Adem yer olmadığını ama ricam üzerine uygun bir yer yaratacağını söyleyince kalabalığın hacmi belli oldu. Hem ramazandan çıkılması, hem hala yaz olması hem de okullar açılmadan önceki son tatil olması nedeniyle bu bayramın Bodrum’u patlatacağını tahmin etmek zor değil. Hal böyle olunca, üstelik de benim de ara sıra ortam değiştirmeye ihtiyacım olduğundan bir yolculuk programı yaptım. Yalıkavak’tan Cuma günü, bayram trafiği başlamadan Kekova’ya doğru yola çıkalım dedik. Kekova’ya en son 2004 yılında gitmiştim. O zaman Üçağız’da kalmıştım ve sakinliğini sevmiştim. Ama ben bir tatil yerinde çok kalanlardan değilim. Bir süre sonra sıkılmaya başlarım. Onun için üç gün sonra buradan ayrılıp Faralya’ya geçeceğiz...

Yaz geldi mi benim Yalıkavak günleri başlıyor. Bodrum’un içindeki evimde geceleri klima açma ihtiyacı duymaya başladığımda laptopu ve bir iki ıvır zıvırı arabaya attığım gibi Yalıkavak’a geçiyor, yaz sezonuna başlıyorum. İşin garibi buraya gelince Bodrum’un içini pek aramıyorum. Ama yaz döneminde bir iki kere Bodrum’a inince bu sefer orayı özlediğimi farkediyorum. Ve bir gece kalınca ve de sabah o sıcağa uyanınca hızla Yalıkavak’a dönüyorum. Buraya gelince de iyi ki geldim diyorum. Şu sıralar iki aşk arasında kalmış durumdayım. Bugün yine Bodrum’da bir işim vardı. Akşamüzeri saat 18:00 olmasına rağmen Bodrum’un içi 38 dereceydi. Yarım saat sonra Yalıkavak’a geldiğimde derece 31’e inmişti. Kışın bana en çok sorulan soru “Bodrum’da bütün kış napıyorsun, sıkılmıyor musun?” sorusuydu. Yaz gelince bu sorunun sıklığı azaldı çünkü buraları bilmeyen ve İstanbul’da yaşayan biri için yazın Yalıkavak’ta olmak mantıklı. Bunu anlayabiliyorlar. Anlamakta zorlanılan bölüm kışın ne yaptığım. Yaz...