Yalıkavak doğumlu Neriman

Bu hafta hayvan hakları ile ilgili hafta olunca, ben de blogda bugünü Neriman'a ayırdım

Neriman kedimin adı. Türk filmlerindeki hafif vamp kadın tiplemesinin bende çağrıştırdığı isim bu, o yüzden adını Neriman koydum. Bizi bulduğunda 1 aylığı biraz geçmişti herhalde. 2009 yılının Kasım ayının güneşli bir Cumartesi günü Bodrum’daki evden Yalıkavak’taki eve gitmiş, verandada oturuyorduk ki yakında bir yerden miyavlama sesi duyduk. Hemen yan balkondan bağırıyormuş. Sonbaharın sonları geldiğinde Yalıkavak’ta emekliler dışında pek kimse kalmaz. Nereden gelmişse gelmiş, sahil bölgesinde bizi buldu. Bodrum’daki eve alalım ısrarlarına kulak tıkayıp ufaklığı verandada bıraktım. Bir hayvanın sorumluluğunu almak istemememin yanısıra ara ara işlerim için İstanbul’a gittiğimden kediyi ne yapacağım, kime bırakacağım diye de düşündüğümden yüz vermedim. Ama itiraf edeyim o akşam da zor uyudum, ya köpekler saldırırsa filan...

Sonuç? Tabii ki Neriman 3 yıldır benimle beraber. Ertesi sabah ilk iş tekrar Yalıkavak’a gidip, epey aradıktan sonra evin arkasındaki restoranın damında, köpeklerden canını kurtarmış, korkudan titrerken bulduk. Tam adına yaraşır bir kişiliği var. Kraliçeliğini ilan ettiği evin bahçesinde gezinmeye kalkan erkek kedileri kovalayıp bahçe dışına atıyor. İlk zamanlarındaki oyunculuğu hafif azalsa da bir küçük topla yine yarım saat tek başına hoplayabiliyor. Bu aralar biraz şişmanladı da. Her Pazartesi diyete başlayacak ama olmuyor işte.

Neriman'ın bizi bulduğu gün

Bodrum'a getirdiğim gün

Evde yalnız yaşadığımızdan bana çok fazla alışmasın diye fazla yüzgöz olmadık. O da bunu anladı, artık sadece kış akşamları ben üst katta müzik dinlerken ya da film seyrederken usulca gelip, yanıma yatıp ellerimi yalıyor. Resimlerde görüldüğü üzere henüz birkaç aylıkken, ben çalışırken hep tepemdeydi. Omzuma oturup dikkatle ekrana, yaptıklarıma bakıyor ara sıra mırıldanıyordu. Galiba taslaklar hakkında fikir beyan ediyordu ama ben pek dilini anlamıyorum.

İlk aylarda ben çalışırken sırtıma çıkardı. Neyse ki artık bu huyunu unuttu

Yazın tekrar Yalıkavak’a göçtüğümde önce pek memnun olmadı. Bilirsiniz kediler evini benimser ve öyle yer değiştirmekten hoşlanmaz. Ancak Yalıkavak'a hemen uyum sağladı. Evimin bulunduğu yerde üç tane iri köpek var. Özellikle aralarında adı Çekiç olanı en irisidir ama en iyi huylusudur. Çekiç geceleri evin balkonunun dibinde yatar. Neriman yanından geçerken hiç yüz göz olmaz. Neriman da ara sıra o yatarken kulağına pati atıp öyle geçer, araları iyi. Onun dışındaki köpeklerle arası pek iyi değil. Bazen eve geldiğimde kendisini çatıda, bazen de ağaçta bulmamın nedeni bu olmalı.

Henüz iki aylıkken

Neriman'ın her iki evde de yatağa gelmesi yasak. Ama Yalıkavak'taki yan komşumuz bu konuda benden daha hoşgörülü olduğundan ve eskiden kendi kedisine de izin verdiğinden Neriman'a ses çıkarmıyor. Ve tabii Neriman geceleri komşumun evinde yatıyor. Komşum Canan Hanım bazen Neriman'ı rahatsız etmemek için yatağın ucuna kıvrıldığını anlatıyor. Neriman hükümet gibi kedi yani...

Sabahları ise, balkon kapısını açarken çıkardığım tıkırtı duyulur duyulmaz Neriman ok gibi yan evden çıkıp benim balkona geliyor çünkü mama sorumlusu benim, malzeme bende. O anda benden iyisi yok. Gece tekrar komşuma dönüyor. Bodrum'daki eve geçene kadar böyle yaşayacağız. Bodrum'da yine benimle başbaşa kalacak mecburen.

Bu pozu neden Neriman adını taktığımı çok iyi anlatıyor 

Benden fırça yediği bir gün

Bu da kışın Bodrum'da güneş çıktığındaki hali

Çekiç balkonun dibinde uyuklarken. Neriman ile arası çok iyi

Bu da Neriman hanımın son fotoğrafı

Yazları ben Yalıkavak'tayken Bodrum'daki evin bahçesinde kimse olmadığından, bahçe yavrulayacak kediler için ideal mekan. Her yaz sonu Bodrum'a döndüğümde bahçede dört beş yavru ve analarını buluyorum. Bu yaz da aynı durum söz konusu ve tahmin edeceğiniz gibi Neriman bundan hiç hoşlanmıyor. Bahçede hakimiyeti kurana kadar bir hafta boyunca kovalamaca ve pataklama sesi duyuyorum. Sonunda hepsini gönderen Neriman bahçedeki kraliçeliğini ilan ediyor. Yalnız bu yaz nereden gelmişse gelmiş, bahçede bir de horoz var. Kardeşim adını Rıfkı koymuş. Geçen hafta gittiğimde bahçenin dışına kovaladım. Umarım geri dönmemiştir. Neriman için hiç hoş bir durum değil.

Neriman Bodrum'un en bilinen veterineri Ahmet Kurt’un ve personelin de gözağrısı. Yavruyken İstanbul’a gidiş gelişlerimde evde yalnız kalmasın diye onlara pansiyoner olarak bırakıyordum. Neriman'ın çok iyi huylu bir kedi olduğunu söylüyorlar. Dışı Neriman ama içi hakikaten çok yumuşak bir kedi. Tanıştırayım...