Gökovalı (eski Bodrumlu) Hayat

Bu kısa bir hikaye mi uzun bir hikaye mi bilmiyorum. Bildiğim şu; Ege’nin tam kalbine, kalbini açmış bir balığın gittiği. Gökova’nın Ege’ye açıldığı yerden güney doğuya doğru yüzüp, kalbin tam ortasındaki Akyaka’ya varan bir balık bu. Ve yüzmeye başladığı yere, Gökova’nın Ege’ye açılan ağzına, gittiği gibi dönmeyen bir balığın hikayesi. Anlatayım… Bir önceki yazıda hayatın bazen bize oynadığı oyunlardan dem vurmuştum. Gönül gözünün açılmasından, kendi yarattığımız ve içine yerleşip bize kendi kendimizi sıkan cenderelerden söz etmiştim. Bunların aşılabilmesi için de farkındalığın artmasının şart olduğunu, onun artması için de kendi kendimizle yapmamız gerekli olan hesaplaşmalardan bahsettimdi. Bunları yapmadan, birbirine değmeden geçen balıklar gibiyiz. Yüzbinlerce balık Gökova’da bir oraya bir buraya geçip duruyor. Daha önce gördüğün ama fark etmediğin bir balığı ruhun değiştiğinde fark ediyorsun. Şaşırtıcı değil mi? Yedi yıldır önünden geçtiğim, her mevsim fotoğrafını ...

Hayat bazen öyle oyunlar oynuyor ki, birden hiç fark etmediğiniz kişilerle, olaylarla ilgili bağlantıları birbiriyle ilişkilendiriyor, şaşırıyorsunuz. Farkındalıkların artması için rutinden sıyrılmak şart. O zaman bildiğiniz olayların arkasında bilmediğiniz, fark etmediğiniz nelerin yattığını görmeye başlıyorsunuz. Hani eskilerin”gönül gözünün açmak” dedikleri gibi bir hal aslında. Eğer gönül gözünüz açıldıysa o insanla, o duygularla ilgili farkındalığınız artıyor. Eğer sadece gönül gözünüz değil, diğer bütün gözlerinizi açıyor, duygularınızı bloke edenlerden sıyrılmaya başlıyorsanız o zaman çok daha heyecanlı bağlantıları görüyor, kendinize nasıl da anlamamışım diyebiliyorsunuz. İtiraf edeyim ki ben hayatımda şu sıralara kadar yaşamadığım farkındalıklar yaşamaya başladım ve bunun şaşkınlığı içindeyim. Doğrusu kendimle bu kadar sert, ön yargısız, açık bir hesaplaşmam olmamıştı. Hadi bir itiraf daha; babamla olan, babamın vefatını izleyen dönemdeki hariç, hiç hesaplaşmam olmadı diy...