Gökovalı (eski Bodrumlu) Hayat

Bundan iki yazı önce - http://bodrumluhayat.blogspot.com.tr/2016/02/egenin-kalbinde-bir-balk.html - kendimle ilgili yaşadığım değişimlerden, Gökova’dan, Akyaka’dan söz etmiştim. Bildiğiniz mekanların, yerlerin, kasabaların, şehirlerin oraya ait bir insanı tanıdıkça sizdeki izinin, etkisinin değiştiğini yaşamışsınızdır. Orayı daha çok seversiniz. Anlamı farklılaşır. Daha sık gitmek istersiniz. Bunun gibi şeyler işte. Azmakbaşında başlayan harika bir rakı akşamıydı... Bu Gökova bana hep başka gelir... Akyaka’nın hayatımın bu evresinde bana bir şeyler hazırladığını hissediyordum. Hani Can Yücel’in bir şiirinden hareketle; Başıma bir iş açacaktı da bu yangın mı olacaktı yoksa bahar mı? Özlemek, iyi bildiğim bir şey. Seviyorum da özlemeyi. Bence hayatı anlamlandıran, önemli bir duygu. Hiç bir şeyi, insanı, coğrafyayı özlemediğinizi düşünsenize. Yaşanır mı öyle? Özlediğim için gittiğim bir Akyaka akşamını anlatmak istiyorum. Evim ile Akyaka arası 140 km civarı. Varlığın...

Bir badem ağacında açan baharlarının kokusunu ilk kez içime çekeli dört yıl oldu. O gün bunun bir bağımlılığa dönüşeceğini inceden hissettim, vuruldum. Çünkü Datça’yı hiç o kadar güzel görmemiştim. Hatta böyle farklı bir duyguyu yaşamamıştım. Galiba kısa süreceğini bildiğin ama tutkuyla bağlandığın, bir daha ancak bir yıl sonra karşılaşacağın, çok güzel bir sevgiliyi seyretmek gibi. Ege’ya dair, duygusal yanımı coşturan, kalbime dokunan bağımlılıklarım var. Bademlerin bahar açmasını görmeye Datça’ya gitmek bunlardan biriyse, diğeri Gökova’nın girişi olan Yalıçiftlik’ten, sonu olan Akyaka’ya sahilden gitmektir mesela. Ege’yi sevmek ibadetse bu yol benim için hac yoludur. Her geçişimde Yukarı Mazı’ya gelmeden önceki son dönemeçteki ağacımı görmek benim için çok değerli. Burada olduğuma dua ettiren detaylar. Datça’ya bakan tepeden Gocadağ’ı, arkasında Hisarönü’nü ve net havalarda en arka planda Simi tepelerini gören bir açı var. Orada durmak bu kutsal hac yolunun ritüeli. Kult...