Rakı ajandasının sergimsi halleri

Güzel bir hafta sonuydu. Cuma akşamı Mahmut Kaptan’da, 2015 yılı boyunca karaladığım rakı ajandasının 35 sayfasının fotoğraflarını sergiledim. Sergi iddialı bir laf ama yerine ne kullanmam gerektiğini bulamadığımdan sergi diyorum. Sergimsi demek daha doğru sanki. Aslında hikayeyi biraz baştan alayım ki amacım belli olsun.

Rakı ajandası bana sevgili Gülüşan'dan hediye gelen bir ajanda. Önceleri hangi akşam nerede rakı içtiğimi yazayım derken yavaş yavaş bazı karalamalar yapayım dedim. Sonra oraya çizmek hoşuma gitmeye başladı. Derken 70-80 civarı karalamanın bulunduğu bir ajanda haline geldi. Bu ajandanın hikayesini yazdıydım; http://bodrumluhayat.blogspot.com.tr/2015/01/bodrumda-anason-kokulu-aksamlar.html

Yılın sonuna geldiğimizde ajanda bitti, konu kapandı. Karalamaları instagram ve twitter hesabımda, çizdiğim akşamlar anında yayınladım. Ama hepsini bir arada göstermek mümkün olmadı. Çeşitli teklifler geldi ancak amacım bu ajandayı sergilemek veya tıpkı basımını yapmak değildi. Satmak da değildi.  Doğrusu ya, bende kalmasını istiyorum. İddialı bir iş de değil zaten. Belki de hoşluğu orada bilmiyorum. Yani kusurları olan bir iş ve bu da samimi geldi galiba. Çoğu onbeş yirmi dakikalık karalamalar. Her neyse, yıl bitince ajanda için bir web sitesi açma fikri geldi aklıma. Bunun için de benin iPhone ile çektiğim, her birinin ışığı farklı fotoğraflar yeterli olmayacaktı. O sırada Bodrum’a gelen arkadaşım Serdar Tanyeli’ye açtım fikrimi ve Serdar ajandayı kare kare fotoğrafladı. Çok iyi bir iş oldu. O arada işlerimin yoğunluğu nedeniyle web sitesine zaman ayıramadım. Bir ara yapacağım ama, söz. Derken Bodrum’daki eşe dosta ajandayı gösterebilmek için Serdar Tanyeli’nin çektiği fotoğraflarla bir sergi yapalım fikri doğdu. Bu fikir serginin Mahmut Kaptan’ın meyhanesinde açılması fikriyle eş zamanlıdır. Yani ikisi birbirini tamamlayan fikirlerdi. Sonunda geçtiğimiz cuma küçük çaplı, kendi aramızda bir sergi düzenledik. Zaten her cuma Kaptanın meyhanesindeydik, bu sefer farklı bir bahanemiz olsun dedim. Bu fikri Mahmut abinin kızı Tuna’ya açtığımda çok beğendi. En basit şekilde nasıl hazırlarız diye düşünürken Buse ip ve mandala assana dedi. Bu da iyi fikirdi. Sonuçta insanların rakı içerken, rakı masasında otururken göz gezdirecekleri işleri resim sergisi gibi ciddi biçimde sergilemeye gerek yoktu. Meyhanenin ortamına uygun bir sergileme biçimi oldu. Her gece toplanıp, her sabah yeniden asılan fotoğraflar her asıldığında farklı bir sırayla asılıyor mesela. Sergiye dair her şeyin hafif rakılı kafayla yapılmış gibi olması bence duruma çok uygun.

Tuna ve annesi Nilüfer Hanım kanapeleri hazırladılar. Buse onca işinin arasında, kendi markası Akyakadan için hazırladığı ince zevkli işlerdeki o bayıldığım ruhunu benim sergiye dair kalıcı olacak hatıra fikrinde de gösterdi. (Yakında bu Akyakadan'ın hikayesini anlatacağım). Kardeşim Sena Buse’nin düşündüğü hediye bardakların üstüne yelkenli desenini çizdi. Ofisten Özlem etiketleri hazırladı. Berna ikram için kuzeni Buse’nin yaptığı kekin meyvalarla süslemesini üstlendi. Yani herkes kendi uzmanlık alanında bir iş yaparak sergiye destek oldu ve hep birlikte bir şey oluşturuldu.

Biz bize bir akşam yaşadık, sonrasında meyhanede her zamanki yerimizde oturup geceye devam ettik. Alper abi ile şarkılar söyledik ve geceyi bitirdik.

Buse'nin hediye fikri...

Fikrin uygulanmış hali...

Ertesi gün –yani cumartesi- Bodrum adeta yazı yaşıyordu. Öğlen arabalara atladığımız gibi Çökertme’ye gittik. Ben hayatımda ilk defa Nisan ayında deniz sezonunu açtım. Kırpık gün boyu oradan oraya koşturdu, keyfine diyecek yoktu. Eh bizim de öyle tabii. İskelenin ucunda Buse ile rakımızı yudumlayıp günü uğurlarken Ege’nin, Gökova’nın hali bizi büyüledi. Ağzımızdan sık sık “ne güzel oldu” lafı çıkıyordu. Ajandayı çizerken aklımdan, ruhumdan geçenler de böyle şeyler oluyordu işte. "Ne güzel oluyordu Ege" düşüncesi gibi... Ege sakinledi, gök önce eflatun oldu sonra laciverte döndü. Hafif bir serinlik çıktı, iskele ucunda inceden ürpermeler başladığında yavaş yavaş Bodrum’a dönme zamanımız gelmişti artık. Gökovalı ile Gökova kıyısında Ege sohbeti yapmanın lezzetini derin hissederek ayrıldım Çökertme’den. Bir dahaki gelişimizi yelkenliyle yapalım dedik. Bakalım…

Çökertme

o gün Buse'nin de...

... Kırpığın da...

...benim de keyiflerimiz yerindeydi.

Buse ile günü iskele üzerinde Ege'nin iyotunu içimize çekerek anason eşliğinde uğurladık

Pazar günü Gökova'da... 

Akyaka'da pazar gününü uğurlarken

İstanbul’da katıldığım sergi ortamlarından sonra bizimki tam Bodrum işi oldu. Samimi ve hafiften gevşek ve rahat. Konu rakı olunca meyhaneden daha uygun bir mekan olur muydu bilmiyorum. Dedim ya, o mekanda hep rakı içiyorduk zaten, bu sefer orada bulunma nedenimiz farklı olsun dedik işte.

Bu sergimsi şey ne kadar kalacak derseniz, bilmiyorum. Meyhane 30 Nisan akşamı kapanıyor zaten. O zamana kadar fotoğraflar dayanır mı bilmem. Hadi dayandı, Mahmut abi her akşam toplayıp her sabah asmaya dayanır mı o da bilinmez. Yani ne zaman biteceğini bilmiyoruz. Bu da tam Bodrum işi oldu. Bir ara bitiririz işte, acele yok, ne bileyim…