Bayram turunun son adası Halki ve Rodos

Bayramda yaptığım üç adalık turun son adası –aslında Rodos’ta da bir gece kaldım ama uyku dahil toplam 15 saat kaldığım için saymıyorum- Halki’yi anlatacaktım, bir türlü zaman bulamadım. Dün bizim sevgili Mahmut Kaptan ile telefonda konuşurken adalara gittiğimi anlattım. İşte saydım, Nisyros, Tilos, Halki, Rodos… Halki’ye de mi gittin? Nasıl buldun? Ne güzel değil mi? Symi’nin küçüğü gibi. Sana bir fırından söz etmiştim hani hatırladın mı? İşte o fırın Halki’de, hemen iskelenin karşısındaki fırındı. O zamanlar benim kaptanlık yaptığım tekne Rodos limanında demirlerdi. Halki’den her geçişte o fırına uğrar taze ekmek ve yolluk peksimet alırdım. Onlar da saat kaç olursa olsun bana viski verirlerdi dedi. Siz İstanbullular ne dersiniz, Frenk inciri mi? Hah işte o ağacın altına oturup içerdik. Sonra ben yola devam ederdim diye anlatmaya başlayınca artık şu Halki yazısını yazayım dedim.

Halki'nin en farklı yanı yalıları

Kaldığım otelin önü

Uçtaki kiremit rengi iki binadan soldaki kaldığım otel. Sağdaki  parçası ise belediye misafirhanesiymiş

Tilos’tan bindiğim katamaran yarım saatten biraz fazla bir süre sonra Halki’ye yanaştı. Iner inmez –şimdi Mahmut abi anlatınca taşlar yerine oturdu- o ağacı gördüm. Adanın ilk izlenimi çok iyiydi. Mesela Tilos hiç güzel, yakışıklı bir ada değil. İlk izlenimi hayal kırıklığı yaratmıştı. Ama Halki öyle mi ya? Biblo gibi. Her ev neredeyse ayrı renk ve tahta kepenkleri rengarenk. Biraz da mevsimin etkisiyle sessiz, sakin bir ada. Kalacağım otel limanın sağ tarafındaki son binaymış. İner inmez kafamı çevirince fotoğraflarından tanıdım. Güzel bir oteldi. Halki’nin bence en hoş tarafı yalılar. Evlerin önündeki rıhtımdan denize giriyorsunuz. Bu hali bana çocukluğumun geçtiği İdealtepe-Bostancı’daki yalıları ve tabii İstanbullu olmam nedeniyle Boğaziçindeki yalıları hatırlattı. Şimdi İdealtepe ve Bostancı’dan sahil yolu geçtiği için, o yılları bilmeyenler ne yalısı diyebilir ama o zamanlar Suadiye’den falan evlerin önünden denize girerdik. Sandalla yalıların önünden geçer, arkadaşlarımızın yalılarına yanaşırdık. Her neyse, Halki o dönemimi hatırlattı. Otel artık sezon sonu olduğu için boştu. Benden başka iki çift Türk vardı –ki iki gün boyunca Türk olduğumu çaktırmadım, çok muhabbetperver insanlardı, bayabilirlerdi. İlaveten iki oda daha doluydu. Kısaca otel boş ve sakindi. Zaten bir kahvaltı hazırlayan görevliyle bir de resepsiyonda bulunan, anlaşması pek mümkün olmayan, adının Haroon –yani Harun- olduğunu öğrendiğim, muhtemelen Bangladeşli bir göçmen vardı. Otelin de önünden denize giriliyordu ve bu harika bir durumdu. Fotoğraflardan göreceksiniz, alıştığımız yazlık oteller gibi değildi. Yani önü kumsal olan otellerden değil demek istiyorum. Merkezde, limanın içinde, denizin iki adam boyu olduğu yerden, merdivenden kendinizi pıril pırıl denize bırakıyorsunuz.

Otelin önünden girdiğim denize bakar mısınız? Burası limanın olduğu bir koy ve suyun temizliği şaşırtıcı

Otelin denize inen merdiveni

Bahçede kurutulan ahtapotlara dikkat!!

Arkada tepesi bulutlu ada Rodos

Halki sokaklarını dar demek yetmez. Dapdar demek gerekir. Eğri büğrü, her köşesinden bir sürpriz ile karşılaştığınız sokaklar. Bırakın arabayı, motorsiklet bile geçemeyen sokaklardan söz ediyorum. Bir köşeyi dönüyorsunuz, adamın biri yalının rıhtımında gazete okuyor. Diğer bir köşede sarı badanalı, yeşil kepenkli bir ev ve yanında çivit mavi badanalı kırmızı kepenkli bir başka ev sizi karşılıyor. Bir yere geliyorsunuz, yol bitiyor, merdivenlerle bir üst yola çıkıyorsunuz, oradan devam ediyorsunuz. Oteli bulmak zor olmayacak diye rahatça kayboldum çünkü otel son binaydı. Ama iki günde de otele dört ayrı yoldan ulaştım. Labirent gibi, özenle yapılmış bir küçük köy düşünün. Limanı ve iskelesi diğer küçük adalar gibi, bir kaç kafe ve restoranla çevrili. Restoranları öyle çok iddialı değil ama On İki adanın tümünde olduğu gibi belli bir kalitenin altına düşmüyor. Ortalama bir kalite var ve o kalite bizim buraya göre yüksek. Fiyatlar keza aynı. Yirmibin nüfuslu Kalymnos ile bir kaç yüz nüfuslu Halki arasında hiç fark yok mesela. Bunu çok önemsiyorum, bizde bırakın iki ayrı şehir arasında fark olup olmamasını, yan yana iki restoran arasında dünya kadar fark olabiliyor. Ya da sahildekiyle bir arka sokaktaki mekan arasında. Yunan adalarının bir standartı var, bu tümü için geçerli. Fiyat, lezzet, kalite, servis, temizlik. Hiç bir restorana, acaba çıkarken kaç para ödeyeceğim kaygısıyla girmiyorsunuz. İki gün sonra durumu anlıyorsunuz zaten.

Halki’de iki gece kaldım. Bu bayram turu, özellikle Tilos ve Halki’yi tanımaya yetmez ama fikir sahibi olmak için yeter diyordum. İki ada da o kadar küçük ki ikisi için de yetti aslında. Bundan sonraki gidişlerimde daha bilerek gezerim. Halki'yi çok sevdim. Çok güzel bir ada. Tilos'u ise çok daha sıcak buldum. İnsanları daha samimi, çünkü Halki'ye her gün Rodos'un arkasındaki bölgeden üç feribot geliyor, akşam dönüyor. Yani ne kadar turistik değil desem de Tilos'a göre turistik. Halkı da biraz farklı. Daha ticari. Tilos ise tam yazlık evin varmış da oraya gelmişsin duygusu veriyor. Halkı da mahallelin gibi.

Halki’de ilk akşam klasik uzo, Symi karidesi, ahtapotlu bir menü yedim. Ikinci akşam ev yemekleri de yapan, o incir ağacının altında, bir kadının işlettiği mekanda sofra şarabı ile oğlak ızgara yemeyi tercih ettim. Bizim burada iki kişinin doyacağı porsiyonu bitiremedim. Başıma geleceği tahmin ettiğimden önden sadece salata söylemiştim, ona rağmen bitirmek mümkün olmadı. 50 cc’lik şarap, tepeleme oğlak ızgara –yanında patates kızartması vs- ve salataya 25 EU verip çıktım. Ama dediğim gibi, aslında oğlak iki kişilikti.

Mahmut Kaptan'ın sözünü ettiği, o zamanlar kimselerin olmadığı adanın limanında, iskele karşısında frenk inciri ağacının altındaki fırının olduğu meydan 

O ağacın altı...

Adalar arasında geceleri büyük feribotlar çalışıyor

Ev şarabı

Gece gelen gemi ertesi sabah çok erken saatte yine uğradı

Adadan ayrılacağım ikinci gün sabahtan onbeş dakikalık yürüme yolunda bir koya gittim. Ada halkının denize girdiği bir plajın da bulunduğu küçük bir koy. Deniz çok güzeldi, ki bunu söylemem aslında anlamsız. Adaların hepsinin denizi mükemmel. Orada son Mythos birası ve iyi bir ahtapot ızgara ile adalar turunu bitirmek üzere Rodos’a yollandım.

Limandan onbeş dakikalık yürüyüşle varılan küçük koy

Halki'de ada turunun son Mythos'u

Halki pasta dedikleri bir makarna. Karamelize soğan ve eritilmiş peynirle yapılıyor

Bir porsiyon olduğu söylenen oğlak ızgara

Halki'de son ahtapot

Otel odasından

Sokaklardan biri

Rodos'un tepesinde eylül mehtabı

Rodos'a gideceğim katamaran yanaşırken

Rodos’un en az merak ettiğim ada olduğunu belirtmeliyim. Büyük ve turistik bir ada, o yüzden çok ilgimi çekmedi. Yine de temizliği ile, eski çarşısı ve kalesiyle ilgimi çekti. Başta belirttiğim gibi Rodos, Bodrum’a dönebilmek için gitmem gereken Kos’a atlayabileceğim bir sıçrama tahtasıydı. Yani gitmek zorundaydım. Hava kararırken vardığım Rodos'tan sabah 08:30 katamaranı ile ayrıldım. Çok zaman geçiremedim. Otelimi de limana çok yakın bir yerden seçmiştim. Çok merkezi bir yerdeydi gerçekten, altında Benetton vardı, bulamamak mümkün değil. Otele çantamı attıktan sonra twitter arkadaşım @löplöpçüler hesabının önerdiği mekanı aramaya başladım. Otelden yarım saat yürüme mesafesinde buldum. Yol üstü eski Rodos sokaklarından geçtim. Gittiğim yerde gerçekten mükemmel bir ahtapot ızgara yedim. En önemlisi, siyah etiketli, Barbayanni Aphrodite buldum. Son akşamın sürprizi de bu oldu. Bayram henüz bitmediğinden ve Rodos da en turistik ada olduğundan restoranda Türk hakimiyeti vardı. Bizim millet kalabalık halde tatile gitmeyi çok seviyor. Bu bayram tatilinde bunu iyice gözlemledim. Hiç bir adada, aynı masada oturan iki çiftten fazla Avrupalı görmedim. Ya tek çift, ya iki çift, ya iki üç çocuklu aileler oluyor. Biz ise genellikle en az sekiz-on kişilik gruplar halinde geziyoruz. Eğer bunlar gençse en az üç-dört de çocuk oluyor. İşte o zaman o restoranlardan uzak durmak lazım. Bunu bildiğimden Rodos’ta önerilen mekanı önce bir gidip kolaçan ettim. Eğer çocuklu ve kalabalık Türk grup görseydim başka yere gidecektim. O akşam orta yaşlı kalabalık bir Türk grup vardı ve gayet makuldüler. Diğer masalarda da gürültü olmadı, sakin sakin yiyip içebildim. Yine yürüyerek yarım saatte otelime döndüm. Ve bu sefer sabah feribotunu kaçırmamak için alarmı kurup yattım. Bodrumlu hayatımın en sevdiğim tarafı alarm ile işimin olmaması. Yılda bir kaç kez alarm kuruyorum ki o da sabah İstanbul’a gideceksem uçağı kaçırmamak için. Alarm sesi olmadan uyanmak bile insanın huzur bulması için önemli bir unsur.

Rodos’tan katamaran, bir süre sonra sancak tarafında bir kıyıyı yalayarak yol almaya devam etti. O kadar yakından geçiyordu ki bu yerleşimin olmadığı yer neresi diye merak ettim. Bozburun yarımadasının Symi’ye bakan ucuymuş. Biraz sonra Symi’ye yanaştık. Ve içeriye bayram tatilini bitiren bizim millet doldu, feribot Kabataş-Adalar katamaranına döndü. Bir ara bağırışma gürültüsünden bunalıp o rüzgarlı havada katamaranın üst güvertesine çıktım. Feneri olan bir burundan geçiyorduk. Ne kadar Knidos fenerine benziyor diye düşünürken birden tabii ki o olacak dedim. Knidos’un da o kadar burnunun dibinden geçtik ki fenerin ardındaki koydaki tekneleri tek tek seçebiliyordum. Ve derken Kos’a vardık. Kos’ta geçirecek beş saatim vardı. Çantayı emanate bıraktım, Elia’da dakos ve Mythos’umu yapıp biraz yürüdüm ve Bodrum’a dönüş saatim geldi. Kalabalığı beklemeden pasaporttan geçip Asım Kaptan feribotunun çaycısıyla sohbete başladım. Ben seni daha çabuk dönersin sandım, geçen hafta Kos’a bir bıraktık daha da görmedik dedi, takıldı. Artık sekiz günün yorgunluğu çökmeye başlamıştı, feribotta şöyle bir uzandım ki biraz sonra Bodrum’a vardık.

Rodos'ta kaldığım otel limana çok yakındı, yeri iyiydi. 

Şu cruise içindeki yolcu sayısı, bayram boyu gezindiğim adalardaki halkın toplamının en az üç katıdır

Rodos'ta yediğim ahtapot ızgara müthiş bir final oldu

Ve tabii Aphrodite uzosu

Yemeğe başlamadan gelenler... offf ki of

Ben feneri fark edip cep telefonumu çıkarana kadar uzaklaştık... Knidos feneri ve burnu

Bodrum-Kos-Nisyros-Tilos-Halki-Rodos-Kos-Bodrum rotasında yedi gece sekiz gün geçirdim. Hayatımda yaptığım en güzel tatillerden biriydi. Genel olarak Bodrum’daki halkın ortalama gelirinden daha az geliri olan ada halklarının hayatı nasıl güzel yaşadığına daha uzun süre tanık oldum, gözlem yapmaya daha çok zamanım oldu. Hayata bağlılık, neşe nedir bunu bizim millet son on yıldır unuttu. Bizi yönetenlerin dünya görüşünün sığlığı, insanların vasıfsızlığı, hayatı yaşamayı bilmeyen zevksiz, niteliksiz insanların elinde kalan bu güzel ülkenin ne hale geldiğini oralara gidince daha iyi anlıyorsunuz. Kadının hayatın içinde olmadığı hiç bir toplumun mutlu olması mümkün değil. Dinler arsındaki farkın hayata yansımasına şahit oluyorsunuz. Var olduğu söylenen öteki dünyaya ve ona inanan kültür ile yaşanılan bu dünyaya bağlılığın yarattığı farkı ve yaşanılan hayatlar arasındaki derin uçurumu fark ediyorsunuz. Yine aynı lafla bitireceğim; adalarla aramızda yer yer üç-dört mil bile yok ama yaşadığımız hayatlar arasındaki fark binlerce mil. Daha Kos limanından çıkar çıkmaz özgürlük denen kavramın elle tutulabildiğini görüyorsunuz ki bundan on yıl önce bizler için böyle bir özlem yoktu.

Bu yazıyla adalar konusunu bitiriyorum. Bundan sonra sadece yeni bir adaya gidersem yazacağım. Aynı adalara gittikçe yazmayacağım. Mesela yarın Kalymnos’a gidebilirim. Artık bir Kalymnos yazısı daha yazmama gerek yok. İnstagram’daki Serdar Benli / Burası Bodrum hesabında, adalara gittikçe epey fotoğraf paylaşıyorum. Oradan izleyebilirsiniz.

Biz burada Ekim ayının nimetini yaşıyoruz. Önümüzdeki günlerde bir iki gün yağabilir. Sonra sarıyaz başlayacak. Bu nedenle sarıyaz nedir yazmış olayım. Sarıyaz çoğunun yanlış aktardığı gibi Eylül ayında değildir. Ekim ayının ikinci yarısı başlar bazen Kasım ayının ilk haftasına kadar sürebilir.

Sarıyaz iyi geçsin…