Bodrum'da nereye yerleşilir?

Yeni Giriş Notu: Bugün 4 Mayıs 2021 Salı. Aşağıdaki yazıyı yazdığımda Bodrum'a yakın zamanda yerleşmiş, buranın nimetlerini paylaşmayı seven biriydim. Yazıyı, insanların aklında hayatlarını değiştirme fikri varsa buna destek olmak amacıyla, naif duygularla, açık yüreklilikle yazmıştım. Aradan geçen zaman fikirlerimi değiştirdi maalesef. Çünkü Bodrum'a hayatını değiştirmek değil Bodrum'u değiştirmek isteyenler gelmeye başladı. Bu insanları sevmedim. Kıyıları, tepeleri, boş buldukları her araziyi betona çeviren insanlardan, buralara gelenlerden, Bodrum'un yapısını, kimliğini bozanlardan tiksindim. 

Bu nedenle benim için artık Bodrum'da nereye yerleşilir diye bir konu yok. Bana nereye yerleşelim diye soranlara cevabım; Bodrum'a yerleşilmez. Bu kadar abur cubur kalabalıkla, burayı şehire çeviren, buranın halkına tepeden bakan, hazımsız, sonradan görme, Bodrum'u ve Ege'yi anlamayan, Halikarnas Balıkçısı'nı restoran sanan bu kitleyle bir arada olmak, tarafımdan önerilecek bir şey değil. Ben buradan kaçmanın yollarını ararken kimseye gelin demem. Bu nedenle ricam, yazının kalanını bu gözle, geçen sürede Bodrum'un olumsuz yöndeki değişimini bir de böyle okumanız (Hemen bir alt paragrafta 2015 yılındaki uyarım şimdi ne kadar hafif kalıyor).

_________________________________________

Giriş Notu: Bugün 2 Aralık 2015 Çarşamba. Dört yıl içinde Bodrum değişti. Benim de Bodrum'a bakışımda ve buraya gelmeyi düşünenlere yazdığım yazıların içeriğinde değişiklikler oldu. Buraya yerleşmek beş-altı yıl öncesine göre artık çok daha zor. Çünkü kalabalıklaşmaya başladı, iş yok ve konut fiyatları İstanbul'a yaklaştı. Kabaca, eskiden İstanbul'daki gelirin yarısıyla burada yaşanabilirken artık öyle değil. İstanbul'da kazandığınızın -iyimser yaklaşımla- %10 eksiğine yaşayabilirsiniz. Yani İstanbul'da ayda 3000 TL kazanıyorsanız burada eskiden ayda 1500 TL'ya geçinebilirken artık 2700 TL kazanmanız gerekiyor. Bu da pek mümkün değil çünkü iş yok. Son aylarda dağılan aileleri, geri dönenleri görüyorum. Buradan İstanbul'a iş yapabiliyorsanız sorun yok. Onun dışında ciddi sorunlar var. Bu uyarıyı yapmayı önemsiyorum çünkü o güzel zamanlar artık bitti. Bu yazımı da okumanızı öneririm;  http://bodrumluhayat.blogspot.com.tr/2015/09/dayatmalar-alskanlklar-vazgecmeden-yeni.html 

Bu girişten sonra artık yazıyı okumaya başlayabilirsiniz;

Bu yazı tamamen benim burada yaşarkenki gözlemlerimden çıkardığım notlarla yazıldı. Yazıyı yazdığım günden bu güne kadar dört buçuk yıl geçmiş. Bu süre içinde Bodrum değişti. Benim gözlemlerimde ve bu gözlemler sonucu yorumlarımda değişiklikler oldu. Belli bölgelere daha fazla zaman ayırabildim –mesela Mazı. Sonuçta elimdeki yeni görsel malzemeleri de ekleyerek yazıyı gözden geçirmek istedim. Aşağıdaki yazı belli noktalarını güncellediğim yazıdır.

Bodrum’a yerleşmek çok önemli bir karar. Bu karara varanların yapması gereken ikinci önemli iş nerede yaşayacaklarını seçmeleri. Zaten buraya yerleşmeye karar verdiklerine göre Bodrum ve çevresi hakkında bilgileri vardır diye düşünülebilir ama içinde yaşayınca iş başka. Ben de üç yıl yarı zamanlı Yalıkavak’ta yaşarken farklı mevsimlerde civar koyları gezip fikir edinmeye çalışmıştım. Yaz ve kış arasındaki mevsimsel farkların yanı sıra toplumsal, kültürel farklar da var. Kuzeye bakan koylar güneye bakanlara oranla çok daha fırtınalı ve soğuk bir kış geçiriyor ama yazın bunun karşılığını alıyor, bunaltıcı sıcaktan o kadar etkilenmiyorlar. Son dörtbuçuk yılını tamamiyle Bodrum’da geçiren biri olarak bazı ipuçları verebilirim. Ama bunların kişisel gözlemlere dayanan kişisel tercihler olduğunu ısrarla söylemeliyim. Bunlar benim doğrularım, benim tercihlerim. Benim pek hoşlanmadığım bir koy sizin için harika olabilir. Benim eğlence anlayışımla sizinki uymayabilir, dolayısıyla benim sıkıldığım ortam sizin aradığınız ortam olabilir. O yüzden bu konuya dikkat çekmek istiyorum.

Havalimanı yönünden Bodrum’a geldiğimizi düşünürsek Güllük’ü geçtikten sonra Güvercinlik var. Güvercinlik hem havalimanına (yaklaşık 10 km) hem Bodrum’a (yaklaşık 20 km) yakın bir koy. Sahil şeridi dar. Koyun sağ tarafı yerleşime açılmadığı için oldukça yeşil. Sahilde birkaç balıkçı lokantası, kahve, çay bahçesi var. Sık gittiğim bir yer değil çünkü konumu itibariyle havalimanından Bodrum’a gelirken veya giderken geçtiğim bir yer ve her iki halde de yetişmem gerekiyor. 90’lı yılların ortasından itibaren balık çiftliklerinden çok çeken bu bölgede deniz kirliliği yaşanıyordu. Yeni düzenlemelerle çiftlikler ya söküldü ya açığı alındı, bu da denizi düzeltti deniyor. Yol kotundan aşağıda kalan, gizlenmiş Güvercinliğin sahili sevimli. Ama kışın yaşanır mı derseniz, bence yaşanmaz. Kimsecikler yok. Bir bilgi; acil müdahale –yani 112- ambulans istasyonlarından biri Güvercinlik’te. Geçtiğimiz yaz sonunda lakabının “Kirli Hasan” olduğunu bildiğim balıkçı Hasan’da yemek yemiştik ve memnun kalmıştık.

Uzun süren kavşak ve altyapı çalışması nedeniyle geçen sene (yazının bu bölümü 2011’de yazılmıştı) yaşayanların burnundan gelen Torba’da çalışmalar bitti. Bence Torba girişindeki palmiyeleri kesmeyi gerektirecek bir kavşak tasarımına hiç ihtiyaç yoktu. Sadece ışık koysalardı çözülür gibiydi ama belki ileride Bodrum’un büyükşehir statüsüne geleceğini düşünenler alt geçitli bir kavşak yaptılar. Havalimanından gelen Havaş otobüsleri yazın nerede duracaklar bilmiyorum. Yer bırakmadılar. Torba benim gençliğimde çok sevimli bir köydü. Kaçınılmaz olarak orası da büyüdü. Sahil tatil köyü ve otellerle kaplandı. Arada butik oteller de var ve epey zevkliler. Belli bir gelir grubunun üstündekilerin tatil için seçtiği Torba’ya yerleşen İstanbullular, Ankaralılar Bodrum’a 70’li yıllarda gelen ilk Bodrum aşıkları. Denizine boşaltılan kanalizasyon ile her yaz başı gündeme gelen Torba sadece yazın gidilecek, kışın hiç kalınmayacak bir yer. Halbuki Bodrum’a 10 dakikalık mesafede oluşu bir avantaj olmalıydı, ama her nedense olamamış. Dükkanlar kapalı, kışın servis veren bir ya da iki restoranı var galiba . Son haber; Bodrum’daki otogar kaldırılacak ve Torba kavşağının karşısına, yani Kızılağaç tarafına gidecek. Bu epeydir var olan bir proje, kazma ne zaman vurulacak bilmiyorum. Bu o bölgeye epey hareket getirecek demektir.

Torba sapağından sağa Türkbükü, Yalıkavak istikametine sapmadan doğru devam ederseniz o meşhur Yokuşbaşı’na gelir ve Bodrum’un bence müthiş manzarasıyla karşılaşırsınız. Kale, Karaada, Kos ve Ege ile birlikte bembeyaz Bodrum’u tüm haşmetiyle görürsünüz. Geçtiğimiz yıl Yokuşbaşı’ndaki mezbelelik kaldırıldı da manzara iyice ortaya çıktı.

Bodrum’un yazı ile kışının bu kadar farklı olabileceğine yaşamadan inanmazdım. Yazın ne kadar abur cubur insan varsa kışın o kadar düzgün bir kitlesi var. Yaz karambolünün yanında kışının sakinliği ve düzeni, yaşamak için ideal bir yer olduğunu gösteriyor. Bu blogda bazen Bodrum’un kış hayatını anlatıyorum. O nedenle bu yazıda detaya girmiyor, Bodrum’un içinde nerede yaşanır onun ipuçlarını vermeye çalışıyorum. Eğer yaz/kış Bodrum’un içinde yaşanacaksa önerim başka, benim gibi yazın Yalıkavak gibi koylardan birinde, kışın ise Bodrum’un içinde yaşayacaklar içinse başka olacak (Bu yazıyı yazarken durum buydu ama artık ben de sadece Bodrum’un içinde yaşıyorum). Benimki pek rastlanan bir durum değil, onun için yaz/kış aynı evde oturulacağını gözönüne alarak iki öneride bulunabilirim. Ya sağ tarafta orduevinin arkasında Bardakçı-Gümbet arasında, ya da Bodrum’un sol tarafında, yeni cruise iskelesine doğru olan Paşatarlası-Kumbahçe-İçmeler bölgesinde oturulmalı. Bu iki bölge de hem sakin hem çok çabuk Bodrum’un içine dalınabilecek mesafedeler. Aklıma gelmişken; Bodrum’da koyları gezmek için arabanız varsa iyi olur. Minibüslerle yazın sıcağında oralara gitmek, gelmek çok kolay değil. Ama eğer yaz/kış Bodrum’un içinde yaşayacak ve bu saydığım bölgelerde otaracaksanız araba olmazsa mutlaka bir scutter sahibi olmalısınız. Araba koylara gitmek, scutter şehir içi için ideal. Benim arabam var ama şehir içinde genellikle bisikleti tercih ediyorum. Sadece yazın aşırı sıcağında ve kışın fırtınasında merkezde arabayı kullanıyorum. Evim ile ofisimin arası yaklaşık 4,5 km ve düz bir güzergah. O yüzden bisiklet şahane bir seçenek.

Yaz aylarında Bodrum’un içi kalabalık ve gürültülü. Ama Halikarnas tarafı –yani Barlar Sokağı, Azmakbaşı yönü tahammül edilmez derecede gürültülü. Gelen turist kalitesi marina bölgesiyle kıyaslanacak gibi değil. Halikarnas Disco zaten başlı başına günrültülü bela. Hem kalitesizliğiyle, hem gürültüsüyle, hem dekorasyonuyla, hem üslubuyla ve görgüsüzlüğüyle... Benim görüşüme göre Bodrum’a hiç yakışmayan bir yer. Belki Bodrum hakkettiği konuma tekrar gelebilirse o zaman barınamaz. Bu yetmezmiş gibi yazları Katamaran ve Diamond adında iki tekne türüyor. Bunlar yüzer gürültü makinesi gibiler. Gece yarısı başlayıp sabahın ilk ışıklarına kadar Bodrum’lulara rahat, huzur vermiyorlar. Dünyanın hiç bir yerinde böyle vahşi gürültüyle eğlenip onbinlerce insanı rahatsız eden düzen yok. Buna kim nasıl engel olacak bilmiyorum. Mevzuat hazretlerindeki bir açıktan faydalanıp Bodrum’u kendi mekanları gibi kullanıyorlar. Benim evimin olduğu bölgeye sesleri gelmiyor ancak özellikle Kumbahçe, Paşatarlası tarafında yaşayan sakinler gece uyuyamamaktan şikayetçi.

Kumbahçe –ki eski adıyla Girit Mahallesi- bence Bodrum’un en kişilikli bölgesi. Dar sokakların, beyaz badanalı eski evlerin sık bulunduğu bu bölgenin maalesef yazı ile kışı farklı. Kışın gerçek bir cennet. Yazınsa anlattığım nedenlerden dolayı durum vahim. Ancak iyi bazı gelişmeler de yok değil. Bu yazıyı yazdığım 2011 Nisan ayından sonra o bölgedeki işletmelerde belirgin bir değişim başladı. O ucuz İngiliz barları birer birer kapanıyor. Yerlerine daha nitelikli mekanlar açılıyor ve bu da olumlu yönde bir dönüşüme yol açıyor. Bir iki yıla kadar bölgenin daha da iyi olacağını tahmin ediyorum. Bu arada belediyenin geçtiğimiz kış (2013 kışı) bölgede gerçekleştirdiği alt ve üst yapı faaliyetleri Kumbahçe’nin görünümünü de çok daha iyi hale getirdi.

Marinanın arkası –ki benim oturduğum bölge yaz kış yaşamak için uygun ama asıl kış için mükemmel. Beş dakika içinde yürüyerek marinaya, 10 dakikada belediyeye, 15 dakikada kaleye, meydana ulaşılabiliyor. En iyi restoran ve kafeler bu bölgede. Üstelik yaz kış sakin. Tek problemi, yazın denize olan mesafesi. Çünkü deniz burnunun dibinde ama orada marina var. Ancak Bardakçı’ya ya da Kumbahçe’ye, İçmeler’e gitmek gerek. Şimdi artık ofisim Kumbahçe-İçmeler arasında olduğundan sabahları ofisin arkasından denize girebiliyorum. Pırıl pırıl, masmavi denizimiz var.

Bodrum’dan sağ tarafa Bardakçı’ya gelince sahildeki otellerden ya da aralarındaki açıklıktan denize girebilirsiniz. Üstelik deniz çok temiz. Zeki Müren zamanındaki Bardakçı ile alakası yok tabii ama Bodrum’un dibinde bu deniz iyi birşey. Bardakçı’dan devam edince Gümbet var ki direkt gözünüzü kapayıp devam edin. Gümbet bence “yok hükmünde” bir bölge. Kış için fena değil, Bodrum’a yakın falan. Ama yazın dayanılmaz bir yer. En kötüsünden İngiliz, İskoç turistler orada. Her taraftan yemek ve kızartma kokuları geliyor. Sahilden gelmesi gereken rüzgar binalar nedeniyle içeri giremez ve asfaltın sıcağı yüzünüze çarparken body çalışmış dövmeli bir İngiliz de omzunuza çarpıyor. Hem de denizin kötüsü burada. Bir kere girmiştim, gözüme inanamadım. Kumburgaz gibi bir su, akıl almaz. Sadece Bitez’e doğru olan bölgesinin denizi farklı ama orada da siteler ve oteller var.

Geçtik ve Bitez’e geldik. Bence yaz/kış yaşamak için iyi bir bölge. Hem yazın deniz işinizi çözersiniz hem kışın Bodrum’a yakınsınız. Ama kışın Torba kadar olmasa da sahil bölümü epey sakin. Bitez çok yeşil bir bölge. Bağarası (bu isimden ne çok var, bir tane Foça’da, bir tane Fethiye’de biliyorum) denilen gizli cennet de burada. Bitez sahili yazın tabii kalabalık ama baharda çok sevimli. Özellikle brunch yapılan üç dört mekan var ki kışın ben de bazen gidiyor, sahilde kış güneşiyle ısınıyorum. Camisi, çarşısı, çok sayıda oteli ve restoranıyla iyi bir yer işte... Aktur ve buranın plajları, Sarnıç gibi tesisler de Bitez’e hareketlilik katıyor. Tepelerde oturursanız manzaranız çok güzel olacak. Hatta bazı açılar var ki Toscana’yı andırır. Hala mandalina bahçelerinin kaldığı bir iki bölgeden biridir, diğerleri de Ortakent ve biraz da Yalıkavak.

Bitez’den sonra Ortakent ve Yahşi var. Ortakent bahar ve kış aylarında bence müthiş. Yemyeşil... Beldenin ta içinde dönümlerce mandalina bahçeleri var. Bakımlı evler, bakımlı bahçeler başka bir hava veriyor. Bu yılki (2011) sel felaketi maalesef fena vurdu. Parke taşlı yollar allak bullak oldu. Şu sıralar Gazze görünümündeki Ortakent umarım yaza kadar hazırlanır. (Yazının yazıldığı tarihten sonra gecikmeli de olsa o yaz Ortakent yaralarını sardı. Şimdi bir problem yok). Üniversitenin Güzel Sanatlar kampüsü burada, bu da kış ayları için bir hareket demek. Öğrencilerin çoğu bu beldede kalıyorlar. Yazın açık oteller kışın uygun fiyata bir çeşit yurt görevi görüyor diye duydum. Sahilde birkaç restoran biliyorum. İçlerinden Gebora, Palavra en bilinenleri. Fotoğrafta göreceğiniz, betondan yarım daire biçimindeki platform hangi aklın işidir bilinmez. Yaz sıcağında güneş olanca şiddetiyle ısıtırken beton zemin, ısıyı yansıtarak alttan destek oluyor. 5 dakika durursanız ya buharlaşırsınız ya güneş çarpar. O platform nedir hiç anlamadım. Belki yaz gecelerinde etkinlik falan yapılıyordur diye iyi niyetle bir tahminde bulunuyorum.

Yahşi uzun kumsalıyla Ortakent’in bir devamı aslında. Bodrum’un en bilinen plajı buralar. Gençliğimin meşhur deve plajı buradaydı, şimdi dediğim gibi adı Camel Beach. Günlük tekne turları buraya gelirdi ve bir tane derme çatma restorandan başka birşey yoktu. O kadar bakir ve harika bir kumsaldı. Şimdi aşağıdaki resimde gördüğünüz büyük iskeleli yerden söz ediyorum. Peş peşe gelen dümbelekli tur tekneleri avaz avaz bağırıyor ve siz orada dinleniyorsunuz (!). Bence Yahşi’de sahil kesiminde kışın kesinlikle oturulmaz. Yazın da ne o gürültüye ne denize girilmez.

Yahşi’den Turgutreis yönüne giderken akvaryum denilen olağanüstü deniziyle Bağla geliyor. Bodrum yarımadasınan güzelim denizi aslında Ortakent, Bağla, Karaincir ve Akyarlar’da. Bu küçük beldeler de birbiri ardına koylarda sıralanıyor. Saydığım son üçü tamamen yazlık yerler.

Akyarlar’da yarımadanın en iyi balıkçılarından Mehtap açık. Ama onun dışında bu bölgede restoran yok sayılır. Karaincir’de geçen yaz açılan Migros bile sezon bitiminde kapıyor. Eğer çok çok sakin bir hayat istiyor, kışın lodos fırtınasında kesilen elektrik, telefon, internet sizin işinize gücünüze engel olmayacaksa, restoranlarla işim yok diyorsanız, ayda bir Bodrum’a insem bana yeter diyorsanız o zaman buralarda oturabilirsiniz. Ama bari Akyarlar’ı tercih edin. Hiç olmazsa Turgutreis 9 km. Yazın orta direğin tatil bölgeleri genellikle bu bölgeler. Devre mülk sisteminin yaygın olduğu özellikle Akçabük ve Akyarlar, yeme içme fiyatlarının Bodrum’a, Türkbükü veya Yalıkavak’a göre daha makul olduğu yerler. Yukarıda da değindiğim gibi başta Bağla ve Akyarlar olmak üzere deniz bambaşka.

Sıradaki belde Turgutreis. Çok büyüyen Turgutreis küçük bir Bodrum oldu. Marina buranın kalitesini yükseltti. Eskiden gelen ucuzcu İngiliz sayısı azaldı. Turgutreis bir emekli ve ikinci ev cenneti. Dolayısıyla kışın da bir hareket oluyor. Cumartesi günleri kurulan pazarı Kos’lu komşuların da akınına uğruyor. Marina olumlu oldu dedim ama konut yapısı itibariyle durum o kadar iyi değil. Kalitesiz konut çoğunlukta. Mimari deseniz karmakarışık. Dağ taş ev doldu. Yazın altyapısı sorun çıkarıyor. Kışın da yaşanabilir. Zaten yaz kış canlıdır. Bu arada Migros’un arkasındaki sokaklar balıkçı meyhaneleriyle doldu çok da iyi oldu. Eskiden Turgutreis’te balık yiyecek yer bulamazdık, olan da kötüydü. Burada oturanlar Akyarlar’a, yol üstündeki Fener’e giderlerdi. Şimdi on taneye yakın balıkçı saydım. Geçenlerde Ara Sokak adındaki balıkçıya gittik, gayet memnun kaldık.

Turgutreis’ten sonra önce Kadıkalesi geliyor. Kayda değer bir yönü yok. Babylon Oteli biraz ses ve hareket getirmiş. Kışın insana rastlamak zor. Site site site... yazlık bir bölge. Kadıkalesi’nden sonra Gümüşlük geliyor. 15-20 yıl öncesi müthiş bir köydü. O kadar bozulmasına rağmen hala kişilikli. Myndos antik kenti olan Gümüşlük’te bir yandan arkeolojik kazı sessiz sedasız sürüyor. Eylül ve ekim ayları havasıyla, sakinliğiyle benim de ara ara kaçıp bir kahve içip dönmek için o yolu göze aldığım bir yer Gümüşlük. Bodrum’da kötü balık veya kazık yemek istiyorsanız buraya gidebilirsiniz. Ve her yıl binlerce insan bu kazığı yemeye geliyor. Dönünce herhalde kimselere anlatmıyorlar ki yıllar içinde gelen sayısı azalmıyor. Mimoza’yı ayrı tutuyorum. Çünkü Mimoza bence gereksiz pahalı ama hiç olmazsa kaliteli. Girişteki Aquarium da iyidir. Onun dışında hiç bir mekanda yemem, yediğim kazıkları ve kötü yemekleri unutmadım. Bu yaz gittiğim Club Gümüşlük de benden sınıfta kaldı. Bodrum’da en kötü servis aldığım yerlerin başında gelir. Ama tepedeki Limon’u tamamen ayırıyorum. İnce zevkin, düşünülmüş detayların ürünü bu mekan her yıl yüzölçümü büyümesine rağmen kalitesini sürdürüyor. Özel yemekleri, genç ve sevimli personeli, sempatik işletmecileri, güzel müziği ve de tabii şahane gün batımıyla çok özel bir yer. Ben sezonun ilk iki ayı ve kapanmasına bir ay kala gidiyorum. Çünkü temmuz ve ağustos aylarında Nişantaşı / Bebek / İstinye Park diye tanımladığım insan tipleri geliyor ve rahatsız oluyorum. Onlardan kaçmışken buraya gelip buranın havasını bozmalarını görmek iyi gelmiyor. Ya da kıymeti kendinden menkul yazar / çizer / sinemacı / gazeteci tayfası. Ne kadar mühim (!) olduklarını herkese gösterme çabalarını izlemek, onlarla aynı mekanda olmak istemediğimden o iki ay hiç uğramıyorum. Limon hem Gümüşlük hem Bodrum’un yüz akı. Ha unutmadan; Gümüşlük’te kışın yaşamak biraz zor. Orası da çok izole. Ama ben yazarım ve yeni romanım için böyle bir yer istiyorum derseniz başka.

Gümüşlük’ten sonra Yalıkavak var. Bodrum’a yerleşmemi hazırlayan gözde yerim. Yalıkavak ile ilgil daha çok şey yazacağımdan şimdi kısa geçiyorum (Yazının bundan sonraki bölümü 2011 yılındaki düşüncelerim. Sonrası için notlarımı ekledim). Yalıkavak Bodrum’un tam kuzeyinde, kuzey rüzgarlarına açık, kuru havası olan görece serin bir yer. Benim yaz boyunca 10-15 gün dışında klima açamadan yaşayabileceğim tek yer herhalde. Bodrum’da mayıs ayında geceleri klima açmadan uyuyamazken Yalıkavak’ta sadece ağustos ayının bir bölümünde klima açıyorum. Olağandışı manzarası, kötü işletilen ama sevimli marinası, halka açık plajlarıyla Yalıkavak oldukça büyük bir yerleşim. Her sefanın bir cefası olur misali, kuzeye açık olduğu için hep rüzgarlı. Bu da sakin ve düz deniz sevenler için uygun bir bölge olmadığı anlamına geliyor. Ancak Küdür, Tilkicik ya da Frenk Azmağı denen diğer koyları daha kapalı ve nispeten sakin. Eğer benim gibi yazın de evinizde işini yaptığınız için saat 8’de kalkıyorsanız, yüzünüzü denizde yıkıyorsanız dalga sorun olmuyor çünkü o saatte deniz düz. Çok kişilikli, sevimli çarşısı, sahildeki balıkçı meyhaneleri, çay bahçeleri, barlarıyla Yalıkavak yazın çok canlı ama -ağustos dışında- tahammül edilmez kalabalığı olmayan bir bölge. Kışın yaşanır mı derseniz evet derim. Ama şöyle; sakinlik seviyorsanız. Mesela Gümüşlük için yaşanmaz dedim. Çünkü banka şubesi bile yok galiba. Ya da çok uzakta. Yalıkavak öyle değil. Kışın açık çarşısı, bakkalları, marketleri, balıkçıları, bankaları, meyhaneleri, barları, köftecisi, kebapçısı... Perşembe günleri kurulan pazarıyla yaşayan bir belde. Tabii ki sakin.

Şimdi gelelim Yalıkavak ile ilgili bugünkü düşüncelerime. Aradan ikibuçuk yıl geçti ve ben Yalıkavak’tan kaçtım. Detaylarını şu linkteki yazımda bulabilirsiniz (http://bodrumluhayat.blogspot.com/2013/08/kapatyoruz-istikamet-bodrum.html). Görgüsüz para geldiği yeri mahvediyor. Yalıkavak’ta bunu yaşadım. O eski marinayı alan Azeri iş adamı yerine Palmarina denilen, Türkiye’nin önemli mimarlarından Emre Arolat’ın katkılarıyla bence tam bir görgüsüzlük abidesi yaptırdı. Bir marina değil, içine tekne giren AVM yaptılar. Böyle bir yapı beraberinde onu kullananları da getirecekti tabii ki. Kara para aklayan Rus mafyası geldi dendi, bizim yerli mafya geldi dendi, o dendi bu dendi. Sonunda benim evin önünde Ferrari’ler ,Q7 cipler cirit atmaya başladı. Onları kullanan kitle benim hiç haz etmediğim kitle olduğu için onlar gelince ben kaçtım. Böylece Yalıkavak günlerimi bitirdim. Şimdi bu debdebeyi, gürültülü eğlence mekanlarını, adam başı 300-400 TL hesap ödenen Sait, Nusret gibi mekanları, bin liraya viski açılan Bilyoner gibi kulüpleri seviyorsanız bence yeni Yalıkavak tam size göre.

Tabii okulların açılmasıyla bu kitle el ayak çekiyor, Yalıkavak eski haline dönüyor gibi. Geçenlerde –yani Kasım ayının başında- gittiğimde eski haline benzer halini gördüm. Ama yine de yazın yaşadıklarının izi kalmış. Bir kere ruhunu satmış, artık eskisi gibi olması mümkün değil.

Yalıkavak’tan sonra Gündoğan geliyor. Eski adıyla Farilya olan Gündoğan’a nedense bir türlü ısınamadım. Sahili biraz Bitez’i andırıyor. Daha kapalı bir koy. Çok site var (unutmadan, Gümüşlük Yalıkavak arasında da siteler insanın üstüne üstüne geliyor). Bende hep sıkış tıkışlık duygusu uyandıran bir yer. Bu kalabalığa karşın kışın pek yaşamayan bir bölge. Yani Yalıkavak gibi değil. Orada yaşayanlar Terzi Mustafa’yı anlatırlardı. İki kere gittim bir daha gitmem. Hele yazın... garson bulmam mümkün değil. Buldun, su sıcak, rakı sıcak, buz yok. Balık kötü pişmiş. Ama birkaç butik tarzında iyi otel olduğunu biliyorum. Giden arkadaşlarım memnun kalmışlardı. Bunlardan biri de Costa Farilya. Sahibini kış aylarında Zazu’da görüyorum, neşeli biri. Bu da otelinin iyi olduğuna işaret. Suratsız insandan iyi işletmeci olmuyor, bunu yaşayarak öğrendim. Gündoğan’ın fanatikleri vardır. Aslında her koyun kendine özgü çok seveni var. Ben Gündoğan’ı sevemedim dediğimde bana kızarlar ama yazının başında dediğim gibi, bunlar benim gözlemlerim, zevklerim. Ben ısınamadım Gündoğan’a. Bu kötü bir yer olduğu anlamına gelmez tabii ki. Dedim ya, seveni başka bir yere gitmeyi aklından bile geçirmez. Ama hakkını vereyim, mesela deniz çok iyidir, mavi bayraklıdır. Gündoğan koyu “U” harfine benzer, Yalıkavak hilal gibidir. Yani biri dar diğgeri geniştir. Ama Gündoğan’ın denizi daha iyidir.

Gündoğan’ı geçtikten sonra asıl felaket geliyor. Sonradan takılan ismiyle Göltürkbükü, bizim gibi eskilerin deyişiyle Türkbükü ve Gölköy. Türkbükü çok garip bir yer. Yazın insanlar altalta üstüste. Kışın ise girişteki restoran Miam’ın sonrasında sokak lambalarının bile kapatıldığı, sadece köpeklerin yaşadığı bir yer. Aradaki fark inanılmaz. Gündüz insan gece kurt adam misali. Türkübükü’nün neyini anlatayım ki? Zaten bilmeyen yok. Paparazziler, peşlerinden koştukları acayip insanlar... El değiştiren paranın sahipleri kendi zevklerini ve hayat tarzlarını buraya taşıyorlar. Bir dönemin batık bankacıları, hortumcular. Kendine sanatçı diyen takım. Televizyonların magazin kanalizasyonunun lağımı buraya dökülüyor. Son yıllarda yapılan ve elde patlayan, tutmayan otel yatırımları (bkz. Kuum), residence yatırımları burayı iyice bozdu. Şu kadarını söyliyeyim, beş yıldır dört kez Türkbükü’ne gittim. Bunların ikisi iş içindi. Biri bir ziyaret, biri de yıkılan iskelelerden sonra ne olduğunu görmek için. Gölköy ise Türkbükü’ne oranla çok daha sahici. Oranın da sıkıntısı eskiden sabaha kadar gürültü yayan Havana’ydı. Geçen yaz gürültü yasağı olunca Havana’da iş bitti. Bakın yazın Bodrum’un içindeki özellikle Halikarnas Disco bölgesi, Gümbet ve Türkbükü dışında böyle vahşi gece hayatı, çevreyi umursamayan, saygısız gürültülü eğlence biçimi yok.

Yazının burasında bir saptama yapmak istiyorum. Yazıyı yazdığım 2011 yılından sonraki yaz da değişen bir şey olmadı ama bu yaz (yani 2013 yazı) biraz önce anlattığım Yalıkavak ve Palmarina, Türkbükü’nün havasını söndürdü. Eski hali kalmadı. Yarın başka bir şey yapılır, Yalıkavak’ın da havası bitebilir. Ki eskiden Yalıkavak ön plandaydı Türkbükü köydü. Sonra o patladı diğeri söndü. Yarın başkası patlar, bu böyle sürer. Düşünün ki Türkbükü’nün en canlı mekanı olan Ship-a-hoy bu sezon çok erken kapattı. Çünkü kimseler kalmadı.

Gölköy’den sonra tekrar Torba’ya geliniyor ve yarımada tamamlanıyor. Torba sapağından sağa değil de sola saparsanız Yalıçiftlik ve Mazı var. Yalıçiftlik arada büyük otellerin ve tatil köylerinin olduğu, farklı bir tatil anlayışının sunulduğu bir bölge. Denizi Gökova’nın tam başladığı yerde ve şahane. Tabii kışın otel bekçileri ve seminer, toplantı gibi etkinlikler için açık otel misafirleri dışında kimseler yok. Mazı ise hala eski Bodrum. Asıl Mazı yukarıda. Yani köy yukarıya kurulmuş. Zamanında korsanlardan korunmak için denizden görülmeyen, gizli bir köydür. Aşağıda yalısı denilen sahil bölümü de tam bir köy işte. Tesis falan yok. Daha doğrusu bizim tesis derken anladığımız anlamda tesis yok. Yoksa küçük birkaç pansiyon ile motel arası yerler var. Ben yazın değil ama ilk ve son baharlarda gitmeyi seviyorum. Zaten sakin olan Mazı iyice sakin oluyor. Günü birlik gidip dönüyorum. Eskiden Bodrum’da oturan biri için o yolu yapmak pek cazip değildi çünkü yol berbattı. Şimdi artık yapıldı, yarım saatte ulaşabiliyorsunuz. Tekne ile gezenler içinse harika bir uğrak yeri.

Sonuç; Bodrum’da hayat Bodrum’un içinde geçiyor. Yazın ise koylar çok cazip. Yukarıda yazdıklarım -dediğim gibi- benim kişisel gözlemlerimin ve zevkimin sonucunda, hayat tarzıma göre verdiğim bilgiler. Herkesin Bodrum’u başka başka. Ben işimi de Bodrum’da ofiste, bilgisayarımın başında yapıyor, ayda bir veya duruma göre iki ayda bir İstanbul’a giderek yürütüyorum. Buraya yerleşince ne iş yapılacağı bambaşka bir yazı konusu. Ama eğer buralara yerleşmek düşünülüyorsa, karar vermeden önce gelip biraz inceleyip, araştırmak gerekiyor. Ve ev alacaklar ya da kiralayacaklar için bir not; bu işleri kasım-mart arası bitirmeye bakın. Sonra fiyatlar yükseliyor.

Bazı notları eklemek istiyorum;- Bodrum özellikle bu kış çok doldu. Artık kasım-mart arası ev işinizi halledin, sonra fiyatlar artıyor diye yazmamın anlamı kalmadı. Fiyatlar sürekli ve hızla artıyor.- Bir de rica; lütfen burada yazdıklarım dışında, benden özel olarak kendi planlarınız ile ilgili yorumda bulunmamı beklemeyin, bu konularda bana mail göndermeyin. Takdir edersiniz ki bunlara ayıracak zaman bulamam. Burada ne yazıyorsam, gördüklerimden, bildiklerimden çıkardığım kişisel yorumlardır. Lütfen böyle değerlendirin.