Bodrum'da bayram bayram üstüne

Geçtiğimiz hafta hem Kurban Bayramı hem Cumhuriyet Bayramı birbiri ardına gelince, arifeden önceki iki günü izin olarak kullananlar da olunca dokuz güne çıkan tatil nedeniyle Bodrum doldu. Burada yazlık evleri olanların büyük çoğunluğu gelmiş olmalılardı ki koylardaki tatil evlerinin bulunduğu siteler ışıl ışıldı. Ayrıca Bodrum Cup yarışlarının aynı tarihe denk gelmesinin de mutlaka bir etkisi olmuştur. Sonuç olarak geçtiğimiz hafta boyunca Bodrum yazın son günlerini yaşadı denebilir. Yollar kalabalık, çarşı hareketli, meyhaneler neşeli, Küba, Helva gibi kulüpler sabaha kadar açıktı.

Hal böyle olunca İstanbul’dan dostlar geldiler. Araya bayram ziyaretleri girdi. E tabii, benim valide ve kardeşim burada yaşadıklarından benim de bir kapılık da olsa bayram ziyaretim oluyor.

Akyarlar'da bayram ziyaretimden... Burada ziyaret böyle oluyor

Hava birkaç gün oldukça durgundu, sabahları pusluydu

Arife günü Kos üzerinde bulutlar

Hava genel olarak tatile gelenlere iyi davrandı. Bir iki gün kapadı ama kalan günlerde denize girilebildi. Bodrum’un içindeki sahiller doluydu. Ben artık kendimi iyice buralı hissettiğim için mi nedir, eskisi gibi illa denize girmem lazım diye kendimi kastırıp sahillere atmıyorum. Bilirsiniz, Bodrum’lular öyle hergün denize girmez. Hatta yıllardır girmeyenleri biliyorum. Hani hep deniz burada, yanı başımda, nasıl olsa girerim duygusu. Ya da bütün yaz boyunca neredeyse hergün girmenin verdiği bir rehavet. Son iki günkü kuvvetli lodos tatilcileri kaçırmış olabilir. Belki Bodrum hadi artık gidin mesajı verdi, bilemiyorum.

Bayramda Paşatarlası'nda güneşlenenler

Kediler balıktan dönen balıkçılarla bayram ettiler

Balıkçı elindeki balığı kedilere fırlatmak üzere...

Geçen hafta pazartesi günü Mahmut Kaptan’ı açtık. Bundan bir önceki yazıda detaylarını yazmıştım. Kaptan meyhanesini açınca bizim için kış programları başlar. Marinadan Halikarnas’a kadar akşam yürüyüşleri, bazı günler dönüşte kapıdan da olsa Kaptan’a bir uğramalar… Ortalık iyice sakinleşince bizim için de buranın en iyi zamanı başlar.

Bayramların Bodrum’da kendine özgü bir havası oluyor. İlk gün geleneksel olarak ziyaretler yapılıyor. Yollarda bayramlıklarıyla gezinen veletler işin en renkli tarafı. Nişanlı ya da henüz evlenmişlerin aileleriyle sıkıcı gezmelerini de göz ucuyla izliyorum.

Mahmut Kaptan'ın açılışındaki kadromuz

Deniz Feneri'nde bayram yemeğinden

Deniz Feneri'nden

Mahmut Kaptan'dan

Berk Balık'tan

Berk Balık'tan

Berk Balık

Berk Balık'tan Hüsnü Baba sabah kıraatında

Dün akşam bayramın son kadehi... Mahmut Kaptan'da

Bayram tatili başlamadan hemen önceki haftasonu Datça’daydım (Bu geziyi de iki yazı önce anlatmıştım). Döndükten sonra hızlı şekilde bayram tatili programına başladık. Gelen, giden, orada yemek, burada müzik… derken bazı geceler evde kitap, müzik ile dinlenmeler (ki ertesi günkü tempoya hazırlıklı olmak gerek, o yüzden arada dinlenmeli). Kimi dönerken ertesi gün başka diğer dostlar geldi. Ve nasıl olduğunu pek anlamadan süratle tatil bitti.

Mahmut Kaptan'ın açılış gecesinden

Mahmut Kaptan'dan

Kaptanın kendisi

Deniz Feneri'nde ahtapot salatası

Deniz Feneri'nden Murat abiyle bayramlaşma

Bayram misafirim. Komşunun tavuğu... ama kaz gibi görünmüyor

Sabahları sokaklar yine boştu

Arada evde sakin akşamlar geçirdim, ki ertesi güne hazır olabileyim

Gece, sessiz Bodrum ara sokakları

Bahçedeki begonviller hızla yapraklarını döküyorlar

Sakin bayram sabahların kahvaltısı

Dün akşam ise malum 29 Ekim günüydü. Bu konuda konuşmak istediklerim var; Önce şunu söylemeli, çocukluğum Atatürk’ü seven bir ailede geçti. Rahmetli babam sıkı Atatürk çocuğuydu. Hem onun aşılaması, hem ilkokulda aldığım eğitim bende de bir Atatürk sevgisi oluşturdu. Ama sadece kuru, kulaktan dolma sevgiden söz etmiyorum. Merak edip Atatürk ile ilgili çok kitap okudum. Nutuk, Tek Adam, Lord Kinros’un anıları buna dahil. Cumhuriyetin kuruluşunu ve ilk yıllarını farklı kişilerin farklı bakış açılarından, anılarından da okudum. Bunu şunun için söylüyorum, Atatürk’ü mitleştirenlerin de yere vuranların da en az benim kadar bu konuda kitap okulamalarını beklerim. Ancak iki tarafın söylediklerini duyunca sakin ve sağlıklı düşünmedikleri kanısına varıyorum.

Zaman içinde gelişen dünya şartları ışığında, cumhuriyetin demokratik yapısının sorunlu olduğunu gördüm. Ama bunu şimdiki koşullarda değerlendirebiliyorum. O zamanki koşulların durumu çok farklı. Bu blogun amacı bu gibi konuları yazmak olmadığından kısa geçiyorum. Sadece özetle düşüncelerimi anlatmak istedim.

Küba Bar her Cumhuriyet Bayramında olduğu gibi kocaman bayrağını asarken

Yürüyen yürümeyen bayramı gerçekten coşkuyla kutladı

Yürümekten yorulmuş teyzemiz. Bu kadının bu yaşta niye yürüdüğünü Ankara'daki kafalar nasıl anlar bilmem

Başkan Kocadon sahnede Atatürk ve silah arkadaşlarına teşekkür ederken

Helva'da eller havaya... bu sefer Cumhuriyet için

Bu girişten sonra şunu söylemeliyim; bugüne kadar hiç bir Cumhuriyet Bayramı yürüyüşüne katılmadım. Bu Cumhuriyeti önemsemediğimden değil, artık milli duygularımın yirmi otuz yıl öncesindeki gibi güçlü olmadığından veya bu ülkeyle ilgili iyi şeyler düşünmediğimdendir. Milli duygularımın erozyona uğraması için yeterince olay yaşandı bu ülkede. Şöyle de diyebilirim; Ege dışındaki bölgeler artık beni ilgilendirmiyor. Oralar ayrı bir ülke olsa umursamam. Yani bölünmez vatan toprağı gibi deyimler benim için hamasetten öte anlam ifade etmiyor, ilgilenmiyorum. Ama bu Cumhuriyet bayramında hükümetin tutumu benim bile bardağımı taşırdı. Asla hiçbir kararını, dünya görüşünü, üslubunu, üyelerinin kişiliklerini beğenmediğim, uygun bulmadığım iktidar görüşünün Cumhuriyet bayramına karşı tutumuna, yasaklama zihniyetine sessiz kalmanın doğru olmadığına inandım. Sonuçta dört yıldır tam zamanlı Bodrum’da yaşıyorum ve dün burada yaşadığım dördüncü 29 Ekim töreniydi. İlk üçünde Neyzen Tevfik Caddesi’nin kıyısındaki mekanlardan birinde oturur, kortej önümüzden geçerken ayağa kalkıp izlerdik. Tanıdıklara el sallardık falan. Bu sefer ben de yürüyüşe katıldım çünkü bir tepki göstermek gerekiyordu. Böyle düşünen bir ben değilmişim. Geçen yıllardaki kalabalğın en az yirmi misli bir kalabalık vardı. Kesinlikle abartmıyorum. Kortejin başı Belediye meydanına vardığında sonu Tepecik camiine varmamıştı. Bilenler için bu mesafe bir şey ifade ediyordur. Kilometre cinsinden söylemek gerekirse birbuçuk kilometre vardır herhalde. Bodrum için önemli bir kalabalıktan söz ediyorum. Bazı haber sitelerinde yirmibeşbin kişi telaffuz ediliyor ama biraz abartı gibi geliyor. Her ne kadarsa, sonuçta önemli olan şuydu; Dün civar koylardan minibüslerle Bodrum’lular merkeze, yürüyüşe katılmak için geldiler. Kelimenin tam anlamıyla yediden yetmişe her yaştan insan vardı. Bebek arabasıyla gelen de gördüm, yorulup kenardaki iskemleye oturan yetmiş yaşını aşkın kadın da. Önden giden üstü açık araçta yorulmadan koca bayrağı sallayan adam en az yetmişbeşlerindeydi. Özetle, tüm Bodrum’lu sadece Cumhuriyete ve Atatürk’e sahip çıkmadı, hayat tarzına müdahale edeceklere karşı çıktı. Siz benim neyi nasıl kutlamam gerektiğine karar veremezsiniz dedi. Şurası kesin ki AKP Ankara için yaptıklarını yapmasaydı biz burada bu kadar kalabılk bir araya gelmezdik. Baskı karşıtını doğurur, bu kaçınılmaz. Dün bir dönüm noktası gibi geldi. En azından Bodrum için. İşim politika değil burada durayım. Ha unutmadan… Bizim Bodrum belediye başkanı Kocadon yine törenlerin yasaklandığı geçtiğimiz 19 Mayıs’ta elinde bayrakla belediye meydanındaydı. O geceden on gün sonra belediyenin karşısındaki camiden cuma namazı için gelen cemaat dağılırken, onların arasından elleri kelepçelenerek geçirilmiş, güya itibarsızlaştırılmak istenmişti. O zaman burada 19 Mayıs’ın intikamını alıyorlar denmişti. Şimdi artık yeniden görevinin başında. Ve dün akşam, yine elinde bayrakla, üstünde kırmızı bir montla kurulan sahneye çıkıp, Atatürk ve silah arkadaşlarına teşekkür etti. Tıpkı 19 Mayıs’ta yaptığı gibi.

Bu notlarımı, geçen yıl 29 ekim için yazdığım yazıdan bir alıntıyla bitirmek istiyorum. Çünkü değişen bir şey yok… durum aynı. Ama enseyi karartmak yok tabii.

Bodrum halkı her zaman aydınlıktan yana, Cumhuriyetin değerini bilen, bilinçli bir kitledir. Onun için burayı ele geçirmek isteyenler çok numaralar çeviriyorlar. Onların buradaki ilçe başkanı uzun saçlı bir arkadaş mesela. Konya’nın bir ilçesinde bu tipte bir başkan olması mümkün değil. Yani her yere göre bir tip buluyorlar. Yerseniz. Oysa burayı ele geçirseler ne olacak? Gün batımında rakı içmeyen, balık yemeyen, bu hayatın tadını ıskalayıp öte tarafı düşünen zihniyet burada ne yapacak ki? Bodrum’un yüzü batıya dönüktür…