Yalıkavak'ta yazı ortalarken

Bugün temmuz ayının son günü. Benim için yazın yarısı demek. Yaklaşık birbuçuk ay sonra tekrar Bodrum’a göçerim. Tabii havalara bağlı. Ama günler kısalmaya başlayıp da gece balkonda otururken artık şort yerine pantalon giyme ihtiyacı ortaya çıktığında, yavaş yavaş Bodrum’a taşınma zamanı gelir. Buraların en güzel zamanı tartışmasız eylül ayıdır. Hatta eylülün ikinci yarısı ile ekim ayının ilk yarısı demek daha doğru. Gündüzleri yazın o boğucu sıcağı ve havanın pusu yok olur, yerini tatlı bir esintiyle birlikte net bir hava alır. Bu güzelliği bırakıp gitmek zor gelir ama öte yandan da Bodrum’un içinin en iyi zamanı başlamış olur. O yüzden bu dönemde ben iki evde birden yaşamaya başlarım. Bir iki gün Bodrum’da kalır, havaya bakar hop arabaya atlar Yalıkavak’a geçerim.

Biraz Yalıkavak’ın bu yazki halinden, gördüklerimden ve yaşadıklarımdan söz edeyim.

Baştan şunu belirteyim; Yalıkavak’tan bu sene pek memnun değilim. Bu yaz hem çok kalabalık hem de dolayısıyla gürültülü. En büyük şikayet, marinaya açılan Eğlence Adası adı altında konuşlanan Billionaire isimli kulüp. Burasıyla ilgili geçenlerde yazmıştım; http://bodrumluhayat.blogspot.com/2012/07/yalkavakta-gurultu-yapan-milyonerler.html

Burada hesapsız para harcayanların tümü aynı kategoride değil tabii. Bir kısmı mafyoz tipler. Bunlar da kendi aralarında ikiye ayrılıyor. Yerli malı olanlar ve Azeri/Rus hattından gelenler. Bir diğer bölümü ise yeni iktidarın yarattığı Anadolu çıkışlı sermaye mensupları. Diyeceksiniz ki onlar muhafazakar olur. Siz öyle sanmaya devam edin, o muhafazakarlıklar İstanbul’da aile ve iş çevrelerinde geçerli. Buraya gelince herşey mübah, bildiğiniz gibi değil. Bir kesim de İstanbul’daki eğlence anlayışını tatiline de taşıyanlar. İstanbul’da Bebek’te, Nişantaşı’nda nasıl yaşıyorsa burada da öyle yaşamak istiyorlar. Yani tatile gelmesinin tek anlamı burada denize girmek. Yine aynı kokoş kıyafetler, yine aynı insanlarla sanki hiç görüşmüyormuş gibi “vaayyy baba n’aber” muhabbeti. İstanbul’da gittikleri restoranın Yalıkavak şubesi falan. İşte bunların gittiği Billonaire denen mekan gürültü patırtıda dur durak bilmediği gibi işletmecileri de saygıdan zerre pay almamışlar. Hatta görgüsüzlüğün en belirgin göstergesi havai fişek bile attılar.

Ama yıllardır sinek avlayan marinaya bir hareket getirdikleri çok açık. Marinadaki restoranlarda yer bulmak neredeyse mümkün değil. Bitez dondurmacısı geçen senelerde on onbeş kişiye dondurma satarken şimdilerde iki sıra kuyruk var. Ha gelenlerin hepsi mi para harcıyor derseniz, hayır derim. Varlıklı kesimle, motoryatlarla aynı yerde bulunmak bazılarına iyi geliyor. O yüzden çekirdeğini kapan çitlemeye marinaya geliyor. Bu da var yani. Geçenlerde marinada dükkanı olan bir arkadaşım sadece gezen var alan yok diye durumu özetledi. Öyle veya böyle, kuş uçmaz kervan geçmez marinanın otoparkında artık yer bulunmuyor da arabalar bizim sokağa taşıyor.

Bu yıl ramazanın temmuz ayına denk gelmesinden dolayı yıllık izinlerin büyük bölümü haziran-temmuz arasında kullanıldı. Bu da aşırı bir yığılma yaptı. Yalıkavak çarşısında akşamları yaya trafiği tıkanır oldu. Herkes önündekenin dondurmasını yalayarak yürüyordu.. hani o derece.

SuuMare'nin beyaz kumları

SuuMare'de öğlen birası

Marinanın bitiminde eskiden küçük bir plaj vardı. İyi işletilmediğinden pek geleni gideni yoktu. Yeni işletmeciler orayı biraz toparladılar ve birine kiraladılar. Adı SuuMare Beach oldu. Biliyorsunuz artık memlekette her yer “biç”. Benim çocukluğumun plajı kalmadı. Bu SuuMare’nin denizinde pek bir numara yok, kuzeybatı rüzgarına açık ve Yalıkavak’ta yazın yetmiş gününün altmışında rüzgar bu yönden eser. Ama şu Mısır kumu denen beyaz kumdan getirip serdiler. Çok ilginç, ayaklarınız yanmıyor. Tabii kumun Mısır’dan değil de Manisa’dan geldiğini öğrendik o ayrı. İmha edilecek seramikleri böyle un ufak öğütüp bu kumu yapıyorlarmış. Çok faydalı bir eser. Sonra bu plajda –pardon beach’te- yiyecek içecek gayet makul. Kalabalık olmuyor çünkü şezlonglar diğer bazı biçlerde olduğu gibi dip dibe değil.

Bu yaz Sait yine formunda. Iki kere gittik, ikisinde de yediklerimiz harikaydı. Sait bir de Eğlence Adasının içine şube açtı, tabii gitmedim, gitmem de. Ben Sait’e ilk ve son baharda ve hatta kışın gitmeyi seviyorum. Çünkü yazın bu aylarında doğal olarak çok kalabalık. Çevremde tanıdık göremiyorum. Daha ötesi, gelenler biraz parabol arkadaşlar. Açık havada bile parfüm ile puro kokusu karışıyor.

Sait'te ortam

Sait'te günü batırırken

Sait'te giriş mezeleri

Sait ile aynı sırada yedi sekiz tane balıkçı var. Bunlardan ilki, Yalıkavak marinadan Geriş’e doğru giderken minik tepeyi aşınca sağdaki mekan Deniz Kızı’dır. Sahibi buralıdır. Kendisi, karısı, gelini, torunu falan tek sıra otururlar siz mekana onların arasından girersiniz. İşletmeyi yapan Murat işini bilenlerden. Eskiden balıkçı barınağının oradaki Cumbalı’da bizim Memet ile birlikteydiler. Sonra Memet Cumbalı’ın hemen yanında kendine Çardaklı’yı açtı, Murat da Deniz Kızı’nın işletmesini yapıyor. Bu sezon üç dört kez Deniz Kızı’na da gittik. Herşey bir yana, bana ayırdığı masalar hep suyun dibinde oluyor, onun için bile gidilir. Ayağınızın dibinde şıp şıp deniz, düşünsenize. Hele geçen akşam denize çıkma yaptığı iki masalık yerde oturduk ki, güneşin batışını oradan izlerken ilk yudumu almak başka birşey. Deniz Kızı’nda her daim taze balık ve meze bulunur. Eğer giderseniz benden selam söyleyin.

Çardaklı Memet’in yeri Yalıkavak’ın tam ortasında, çarşıya parallel olan sahil bölümündedir. Memet’in bende ayrı bir yeri vardır. Çalışkanlığını hep takdir ettim. İşleri tam oturtmuş, iyi iş yaparken bilmediğim bir nedenle Cumbalı’daki işi dağıttılar. Hemen Cumbalı’nın yanında, ondan daha küçük ve Cumbalı kadar albenisi olmayan bir mekanda yeniden başladı ve aldı yürüdü. Çünkü hep işinin başındadır. O mekanı da adam etti. Şimdi arı gibi çalışıyor. Hatta bu akşam güneşi batırmaya oraya gideceğiz. Her zaman iyi balık, iyi meze garantidir.

Çardaklı Memet'in yeri

Yalıkavak balıkçılarının kalitesiyle yarımadanın en iyi beldesidir. Buradaki mekanlar mesela Gündoğan’daki meşhur Terzi Mustafa gibi ismi var kendi yok yerler gibi değildir. Geçenlerde Terzi’ye gittik, rakı hariç herşey kötüydü. Servisi saymıyorum bile. Peki böyle isim yapmış ama iyi olmayan yerler nasıl iş yapıyor derseniz cevabım şu; Özellikle Istanbul ve Ankara’dan yazın gelenler, tatilde olmanın da rehavetiyle denizin dibinde rakı balık yaparken, önlerine gelen pek uzmanı olmadıkları, bilmedikleri Ege otlarını ve yaşadıkları şehirlerde pek görmedikleri ahtapot ızgara, kalamar ızgara gibi mezeleri hayranlıkla yiyorlar. Ben de buraya yerleşmeden önce ayıla bayıla yediğim şeylere artık burun kıvırıyorum. Çünkü yıllar içinde burada çok farklı yerlerde o kadar iyisini yedim ki, şimdi bazılarının ne kadar sıradan olduğunu görüyorum. Bodrum’un içi hariç, koylarda balık yiyecekseniz Yalıkavak ve Ortakent’ten şaşmayacaksınız. Gümüşlük tamamen turistik –adeta Kumkapı- oldu. Şu kadarını söyleyeyim, Bodrum’a yerleştikten sonra iki kere Gümüşlük’te balık yedim. Ikisinde de seçim benim değildi. Ikisinde de pişman olduk. Ama bakarsanız Gümüşlük’teki bütün mekanlar yaz boyu tıklım tıklım. Nedenini yukarıda anlattım. Bir ortalama tutturmuşlar, alan memnun satan memnun durumu var. Bu arada Gümüşlük balıkçıları asla ucuz değil.

Kavaklı köftecide sıra bekleyenler

Pleskevitsa

Yalıkavak’ın meşhur bir Kavaklı köftecisi vardır. Yaz kış açıktır. Sadece köfte ve piyaz satar. Şiş, tatlı falan bulunmaz. Ve yıllardır çok iyi iş yapar. Köftesinde kuyruk yağı olduğundan mıdır bilmem yağlı ama lezzetlidir. Yazın akşam yemeğinde masa bulmak bir meseledir. Zaten öğlen dolmaya başlar. Akşamüstü kimi geç öğlen, kimi erken akşam yemeğini yerken biraz sakinler ama akşam yemek saatinde tamamen dolar. Millet kuyrukta masa boşalsın diye bekler. İftar saatindeki halini hiç anlatmayayım. Geçen akşam yine bir otuzbeş kişi falan ayaktaydı. İşte bu Kavaklı’nın tam karşısına geçen yaz Saraybosna köftecisi açıldı. İlk yılın acemiliğiyle pek iş yapamadılar. Hatta kapatır diye tahmin ettim, yanılmışım. Bu yaz tekrar açıldılar ve geçen yıldan ders almışlar, servis gayet iyi. Cevapçiç, pleskevitsa, boşnak mantısı ve tabii boşnak böreği yapıyorlar. Göçmen bir aile. Ama Balkan savaşı göçmeni değil, seksenlerde gelmişler. Bir babaanne var. Oğul, gelin, torunlar falan ailecek koşturuyorlar. Sarajevo’da Başçarşı’daki Ferhatoviç çok meşhur bir köftecidir. Her gittiğimde mutlaka orada yerim, gerçekten başka bir tadı var. Bizim Yalıkavak’taki ona yaklaşmış. Aynı olması mümkün değil çünkü o malzeme burada yok. Oranın iklim koşullarında, oranın dağlarında yetişen hayvan ile Ege sahilinde yetişen aynı olur mu? Ama Sarajevo’da yememiş olanlar o tadı bilmeyeceğinden buradakini çok sevecekler. Biraz önce Istanbul, Ankara’dan gelenlerle burada yaşayanın beğeni konusundaki farkı meselesi aynen bunda da geçerli. Ama dediğim gibi burası lezzetli ve herşeyden önce malzemeler ev yapımı. Öyle yağlı da değil.

Bu yazın yeni mekanlarından biri de İvgen'in yeni mekanı Evgenia. İvgen'i bilenler bilir, İstanbul'da reklam sektöründeydi. Dayanamadı ve Bodrum'a yerleşti. Benim ilk hatırladığım mekanı Geriş köyünde tepedeki inanılmaz manzaralı yeriydi. Sonra Bodrum'un içinde Paşatarlası'nda bir yer açtı. Orası pek olmadı. Derken İvgen ile Bodrum'un içindeki balıkçılar çarşısında yeniden karşılaştık. Yine adı Evgenia olan sevimli bir yer açtı. Şimdi o mekan hala var, çalışıyor. Yalıkavak'ta Tilkicik Koyu'nda açtığı yazlık mekan ise çok buralı havası olan bir mekan. Denizin dibinde. Her taraf mavi beyaz. Tahta iskemleler, masalar, mavi beyaz örtülerle Bodrum kokan bir yer yaptılar. Bu yaz iki kez gittik. Mezelerin kalitesini biraz daha yükseltirlerse eşsiz bir yer olur. Her hafta giderim.

Evgenia

Burada günler nasıl geçiyor derseniz… Haftanın birkaç sabahı sekize doğru kalkıp, yürüyüş yapıp sonra denize girip ortalama 150 kulaç atıp eve dönüyor, kahvaltıyı sonra yapıyorum. Pazardan alınmış taptaze domatesler, biberler, salatalık yanında iki çeşit zeytin –biri yeşil Bodrum kırması, diğeri siyah Bodrum vişnesi denen zeytin- ve mutlaka biri keçi biri İzmir tulumu olmak üzere üç dört çeşit peynirle kahvaltıyı hallediyorum. O arada iPad’ten biraz haber biraz twitter… sonra mesai başlıyor. Yaz ayları genellikle bizim işlerin az olduğu dönemdir. Bu yaz da öyle geçiyor. Ben de aralarda Mahmut Kaptan kitabı üzerinde çalışıyorum. Gün içinde sahile gidip güneşte şezlonga uzanmak pek bana göre değil. Yani on gün tatile gelenler için lafım yok. Ben de eskiden öyle yapıyordum. Ama artık hayat burada geçince bir dahaki yaza kadar denizi göremeyecekmiş gibi bütün gün deniz kıyısında uzanıp durmanın alemi yok. Hele temmuz sıcağında tam bir işkence oluyor. Kuzeybatıya bakan bir evde oturmanın en iyi yanı sürekli esinti alması. Bodrum’un içindeki evde gün boyu klima açmadan durmak mümkün değilken Yalıkavak’ta bir iki gece hariç hiç klima kullanmadım. Zaten gündüz insan hiç ihtiyaç duymuyor. Öğlen yemeklerimi evde yiyorum. Sadece bir zeytinyağlı o kadar. Akşam üstü bisikletim çalınmadan önce bisiklete biniyordum. Şimdi o zamanı evde geçiriyor sonra tekrar yüzmeye gidiyorum. Yani saat yedi civarı denizde oluyorum. Hem o sıcaklık gitmiş hem etraf sakinleşmiş oluyor. Bazen şöyle bir bakıyorum da, gözümün gördüğü yerde bir tane bile yüzen olmuyor. Anlayacağınız herkes uyurken denizdeyim, herkes evinde akşam hazırlığı yaparken yine denizdeyim. Onlar denizdeyken de ben evdeyim. Arada fırsat olduğunda öğle uykularımı yapıyorum; yazın en büyük nimeti o uykular. Hani küçükken zorla yatırıldığımız, kıymetini bilmediğimiz o yaz öğle uykuları.

Stüdyo evin çalışma bölümü

Öğlen yemeklerini, yaptığım zeytinyağlılarla evde yiyorum

Bazı akşamlar evde bir kadeh şarap iyi gidiyor

Evde şarabım biterse aşağıya seslenmem yeterli. Evimin altı Kutman Şarapları'nın satış yeri de...

Haftanın iki veya üç akşamı dışarıda, balıkçılardayım. Yazın tahmin edersiniz ki gelen giden çok oluyor. Daha dışarıda sadece bir kere tek başıma akşam yemeği yedim. Hep birileri oluyor, bu da iyi bir şey tabii. Kış boyu görüşmediğim dostlarla laflıyoruz. Hiç bir şey olmasa biz Bodrum’da yaşayan arkadaşlar bir araya geliyoruz.

Hafta sonları sabahları biraz daha geç, yani dokuzu biraz geçe kalkılan günler. Cumartesi günleri yukarıda sözünü ettiğim SuuMare veya eski göz ağrım Xuma’ya gidip günü sahilde geçiriyorum. Pazarları ise her yer o kadar kalabalık oluyor ki genellikle evden çıkmıyorum.

Çarşıdaki Gülten Abla'nın ev yemekleri çok iyidir

Gece yürüyüşlerinden...

Pazar günleri Xuma, yayılma mekanım

Xuma; yarımadanın en kaliteli plajı

Yalıkavak sanatçılar çarşısından

Ev yapımı marmelatlar, reçeller, erişteler...

Yalıkavak'ın gün batımında renkler müthiştir

Yalıkavak iklimi bakımından yaz için ideal bir koy. Her zaman rüzgarı var, havası kuru. Ne kadar söylensem de seviyorum burayı. Yazın yarısını bitirdik, ikinci yarısının da herkes için iyi geçmesi dileğiyle…